Groeten uit Tarija

Vooreerst publiceren wij nog enkele foto’s van zondag. Gans de zondagnamiddag genieten wij van de overvloedige barbecue in onze patio… Wat is het Zuid-Amerikaans vlees toch zo lekker ! Op de achtergrond horen wij de cumbiamuziek van de plaatselijke kermis. Stortbuien in de vooravond zorgen ervoor dat enkele straten in Santa Cruz blank komen te staan.

’s Avonds bezoeken wij tío Christian en zijn vrouwtje Johanna bij hen thuis en weeral is het aanschuiven aan de eettafel. De kindjes hebben heel wat belangstelling voor de tamme groene parkiet en ondertussen hebben Laura en Marte hun favoriet kinderkanaal op de tv teruggevonden : Discovery Kids. Het fotoalbum van hun trouwfeest van vorig jaar wordt bovengehaald.

Door het wat late uur zijn de kindjes moe als wij met de micro terugkeren naar Max’s huis. Nog een kopje melk en naar bed… Maandagmorgen bezoeken wij de binnenstad van Santa Cruz, Mercado Ramada, de Cachivachis, alwaar enkele tweedehands-strips van Condorito voor Laura gekocht worden. In één winkel vindt Ward een vrij grote hoeveelheid langspeelplaten die in feite maar één bestemming verdienen :

het containerpark. Wij regelen onze binnenlandse vluchten met BOA om de komende dagen naar Tarija en Cochabamba te trekken. In de late namiddag gaan wij in de buurt van het centrale plein terug op zoek naar een ijssalon met binnenspeeltuin en om vervolgens terug af te zakken naar ons huis tussen de 3e en 4e ring van Santa Cruz.

Dinsdag verblijven wij voor het grootste deel van de dag in Max’s Estudio Imagina Imagen voor een uitgebreide fotosessie met onze twee “Top Models”. Vooreerst kopen wij nog wat snijbloemen die zullen dienen als decoratie bij de fotoshots. Typisch hier in Santa Cruz is dat gelijksoortige winkels zich veelal in eenzelfde wijk of straat lokaliseren. Zo bevinden heel wat bloemwinkels

zich in het omgeving van het grote kerkhof, waar duidelijk aan de graven te zien wie de rijke families zijn. Klik…klik... Klik… Laura en Marte hebben weinig problemen om de richtlijnen van fotograaf tío Max op te volgen. De meisjes vinden het leuk om regelmatig van jurkje te wisselen… Honderden foto’s worden genomen op de plaats waar al veel Magnificas (miss Bolivia) voor

gegaan zijn. Max’s foto’s worden veel gebruik in modetijdschriften, kalenders à la Pirelli, publicitair drukwerk, affiches, etc. Tussen enkele fotoshots door gaan wij voor het middagmaal in een restaurant in de omgeving. Voor een dagschotel betaal je hier voor een kleine 4 euro in een restaurants van de locals.

’s Avonds bezoeken wij nog Carla, de collega waarmee Veronica talrijke jaren werkte bij Columbia. Marte vindt in dochtertje Romina direct een speelmakkertje. En de kleine David (ondertussen 2 jaar en een half) voelt zich een beetje achtergelaten nu zusje meer aandacht heeft voor haar Vlaamse vriendinnetjes die ze in twee jaar niet meer gezien had.

Woensdagvoormiddag gaat Veronica met Max en Sonia nog wat aankopen doen terwijl de meisjes wat internetsurfen naar Ketnet.be. Papa kijkt de weersvoorspellingen na zodat de meest passende kledij in de rugzakken kan gestopt worden voor de komende 10 dagen. Wij plannen 4 dagen in Tarija om vervolgens door te vliegen naar Cochabamba alwaar wij 5 dagen zullen rondtrekken. Het middageten verorberen wij nog bij ons gastgezin en Max voert ons naar de luchthaven van Viru Viru. Wij zoeken eerst nog vlug tía Ninoshka op die werkzaam is op de luchthaven om vervolgens onze gate op te zoeken. Met BOA vliegen wij richting Tarija, de hoofdstad van het gelijknamig departament grenzend aan Paraguay en Argentinië. Wij hebben meer geluk dan de Boliviaans president Evo Morales : wij worden niet aan de grond gehouden en het luchtruim blijft open gehouden (uiteraard na een grondige inspectie door de “imperialisten” of er geen zekere Snowden aan boord was, grapje). Hier in Zuid-Amerika serveren ze zelfs tijdens een vlucht van 50 minuten nog een gratis versnapering met frisdrank of koffie. Bij de landing op Tarija zien we vanuit de lucht de talrijke wijgaarden. Bij zonsondergang brengt een taxichauffeur ons naar Hostal Libertador. Wij bevinden ons op zo’n 400 meter van het centrale plein. Op de vooravond van 4 juli (stichtingsdatum van de stad Tarija) zijn er al feestelijkheden : de plaatselijke fanfare (met marionetten !) houdt een optocht, notabelen houden een speech… Op tv wordt hier veel aandacht besteed aan de nakende troonsopvolging in België. Na het avondeten zoeken wij alle vier onze kamer op : na vijf minuten vallen wij allemaal voldaan in slaap…

Donderdag 4 juli gaan de festiviteiten met veel luister verder door op de Plaza de Luis Fuentes y Vargas. Als onttbijt kiezen wij voor Saice Tarijeño (het typisch plaatselijk warm gerecht) op de overdekte marktplaats tussen talrijke locals. Gans de dag reserveren wij voor sightseeing van Tarija-stad. Wij hebben nu wat meer tijd en goesting dan gisterenavond en zoeken naar een hostal met een betere prijs-kwaliteitsverhouding : wij verhuizen naar Hostel Carmen en zullen hier 3 nachten slapen. Tussendoor bezoeken wij fotograaf Gustavo Lanza (vriend van Max), doen wat aankopen op de artisanale markt. Wij reizen hier op het tempo van de kindjes : Laura en Marte spelen na het middagmaal in de speeltuin van het restaurant. Net als in België zijn de weersvoorspellingen hier soms wat anders : het is hier onbewolk, zonnig, met zo’n 23 graden overdag aangenaam vertoeven in deze stad van zo’n 200.000 inwoners. Na enkele dagen in miljoenenstad Santa Cruz is het hier prettig, met een duidelijk andere sfeer : meer landelijker, veiliger… omwille van de kleinschaligheid. Het doet ook terugdenken aan de sfeer in Argentijnse Salta. Wij blijven hier nog tot zondag genieten van al het moois en lekkers dat Tarija ons te bieden heeft. Voor ons allemaal is het de eerste keer dat wij dit zuidelijk Boliviaans departament aandoen. Ten onrechte wordt dit deel van Bolivië weinig aangedaan door toeristen, waarschijnlijk omdat het een beetje buiten de traditionele route ligt.