Mooie liedjes duren niet lang... maar we hebben ze wel meegebracht !

Dinsdag eten we nog "envueltos" als ontbijt in het koude Tunja om nadien met busmaatschappij Libertadores naar Bogota te gaan. Rond de middag bereiken we de Colombiaanse hoofdstad met zijn 9 miljoen tellende inwoners. Het vinden van een geschikte taxi aan de busterminal verloopt iets langer dan normaal gezien de hoeveelheid bagage dat we meeslepen. Een weliswaar vriendelijke taxista brengt ons naar Hotel Ejecutivo aan de Avenida La Esperanza in de rustige wijk Corferias, ons aangeraden tijdens de vlucht Cartagena-Bogota door onze buur op het vliegtuig. We verblijven op de vierde verdieping in dit hotel. Gelukkig kunnen we onze bagage met een lift naar onze ruime kamer brengen... we hebben een mooi zicht op Monserrate-berg die de hoofdstad overheerst. We verkiezen in het qua veiligheid weinig gereputeerde Bogota niet bij donker op straat te lopen en daarom trekken we direct met taxi naar de vertrekbasis naar het klooster. De voettocht met zijn 1500 traptreden laten we over aan de zondagse pelgrims... dan maar liever 13.000 pesos betalen om de kabellift te gebruiken. Niet alleen gemakkelijker doch ook minder kans om bestolen te worden. Eenmaal aangekomen op de Monserrate-top is het terug wat snakken naar adem ! We krijgen we een mooi panoramisch overzicht over Bogota-stad met zijn wolkenkrabers, waaronder de in afwerking zijnde Bacata-toren die de Colpatria-toren zal verstoten van zijn troon. Dit wordt de trouwens het hoogste gebouw van gans Zuid-Amerika. We bezoeken niet enkel de kerk en de Quinta Bolivar : we lopen de volledige kruiweg met zijn 14 taferelen af, doorheen prachtige tuinen. Onze eerste vrouwelijke taxista brengt ons veilig doorheen het woelige verkeer nadien naar het koloniale centrum van Bogota. Vanaf hier verkiezen we ervoor om zelf geen foto's meer te nemen : de kans op diefstal is zeer reëel ! La Candelaria-wijk staat vol met gebouwen die dateren van de 16e eeuw, tijd dat de Spanjaarden Zuid-Amerika veroverden (hoofdplein is ook hier genaamd naar Simon Bolivar). Er rest niet veel tijd meer vooraleer het donker wordt : daarom beperken we het bezoek aan het centrum tot het opdoen van wat eerste indrukken om nadien nog een eerste inspectieronde te doen in centrum-Bogota naar wat boeken/stripverhalen en fonoplaten. De kindjes worden hier goed aan de hand gehouden en Veronica bewaart het kleine rugzak vooraan aan de borst.

Woensdag staat volledig gereserveerd voor wat aankopen in de binnenstad en een herhaald bezoek aan de omgeving rond Plaza Bolivar. Ditmaal geen rugzak noch camera mee om veiligheidsredenen, doch alleen wat noodzakelijke pesos en kopies van de paspoorten. Bij aankomst splitsen we ons op : Ward zoekt het platenwinkeltje van Ramiro op in de winkelgalerij vol met tweedehandsboeken. Veronica en de meisjes gaan op zoek naar wat boeken en Condorito-comics, artisanaat. Zwaar beladen trekken we terug richting hotel waar we in de late namiddag afspraken met Sonia's neef Alex en zijn vrouw Sandra om onze laatste avond in Colombia samen te komen voor een gezamenlijk avondetentje in Bogota. Sonia's moeder Rosita was vorige week ook naar Bogota afgezakt naar aanleiding van het overlijden van haar jongste zus en zal de komende maand nog in de hoofdstad verblijven. Alex komt ons met de wagen afhalen en samen trekken we eerst naar een groot winkelcomplex alwaar Rosita en Sandra aansluiten. In het ondertussen gekende grootwarenhuis Exito kopen we met onze overschot aan pesos koffie, eetwaren, haarproducten, etc. In dezelfde mall genieten we van het lekkere avondmaal in Crepes & Waffles. De meisjes gaan hun laatste Colombiaanse nacht in om 22u30. Veronica maakt de reistassen klaar... niet zo gemakkelijk met wat overgewicht!

Om onze laatste reisdag toch nog volledig nuttig te gebruiken hadden we donderdag vooraf voorzien voor het bezoek aan enkele musea in het centrum van Bogota. Bij de boeking van onze vliegtuigtickets in januari hadden we ook de intentie om het zuidelijke departement Cauca en meer bepaald de archeologische sites rond Popayan te bezoeken. De recente heropleving van FARC-activiteiten brachten ons op andere ideeën. De schrapping uit ons reisprogramma van de sites van San Augustin en Tierradentro werd vandaag deels gecompenseerd in het Museo del Oro en Museo Nacional alwaar talrijke archeologische vondsten uit die omgeving tot de vast tentoongestelde werken behoren. We stonden versteld van de prachtige collectie in het goudmuseum : hoogtepunt was ongetwijfeld de zaal met de lichtshow over een uitgebreide collectie. Dit is toch wel het mooiste museum dat we ooit in Zuid-Amerika zagen ! Nadien stappen we nog in spoedtempo doorheen het Museo Nacional waarbij de werken van Fernando Botero onze grootste aandacht trok. Laura en Marte kiezen met onze laatste pesos voor twee ontbrekende CD's van Violetta... nadien met een taxi naar ons hotel voor de afhaling van onze bagage en vervolgens naar de luchthaven El Dorado voor onze terugvlucht met Lufthansa via Frankfurt naar Zaventem.

Bij het opstappen van het vliegtuig kregen wij een dagblad waarin een artikel met de titel "Colombia, bestemming steeds goedkoper voor buitenlanders". Het was ons tijdens de voorbije 4 weken ook al opgevallen dat we steeds meer pesos kregen voor onze euros. Een voor ons positief verschil van meer dan 15% is zelden vertoond... temeer reeds van bij de aanvang van onze reis we geconfronteerd werden met merkelijk lagere prijzen voor logies en voeding dan bij vorige reizen in bijvoorbeeld Argentinië en Brazilië... Het is dan ook weinig verwonderlijk dat we goedgepakt veilig en gezond thuis aankwamen vrijdagavond met onze reistassen vol voeding, artisanaat, schoeisel, boeken/tijdschriften en fonoplaten... die ervoor zal zorgen dat we de komende wintermaanden zullen genieten van warme tropische muziek hier ten huize... en niet te vergeten van de grappen van Condorito ! Bij deze ook een dankwoordje aan de dame bij de incheckbalie om tolerant om te gaan met het overwicht van onze bagage !

Op het ritme van de cumbia doorheen Santander en Boyacá

Donderdagmorgen voorzien we voor een blitsbezoek aan het centrum van Bucaramanga, met de leidraad het zoeken naar fonoplaten en schoeisel. Achteraf bekeken moeten we stellen dat voor het zwart goud men niet moet zijn in de hoofdstad van het departement Santander. Bucaramanga is wel het centrum van de Colombiaanse schoenindustrie : voor alle vier slaan we wat "zapatos" in de valies. Bucaramanga is niet een stad om lang te blijven, daarom staat ons deze namiddag een drie uur durende busrit richting San Gil te wachten. Veronica koopt in de apotheek eerst wat pilletjes tegen reisziekte voor de kindjes. Achteraf bekeken bleek dit een goede keuze te zijn : de spectaculaire, kronkelende weg loopt voor een groot deel langs de Chicamocha-rivier met veel klimmen en dalen, haarspelbochten, diepe ravijnen, trucks die ervoor zorgen dat onze buschauffeur - voor ons althans - gevaarlijke toeren moet uithalen om deze voorbij te steken om alsnog op tijdschema San Gil te bereiken. Veronica is er niet gerust in en doet verschillende smeekgebedjes aan "La Virgen". De meisjes slapen een groot deel van de rit en zijn zich dus van geen kwaad bewust. Een zeer mooi stuk Andes, doch weinig geschikt voor hartlijders... Onderweg laten we ons door de plaatselijke medereizigers informeren wat we zoal in de omgeving van San Gil zeker moeten doen. Wijzelf gaan niet voor de avontuurlijke activiteiten zoals grotafdelingen, paragliding of rafting waarvoor deze streek gekend staat. Wij zullen eerder kiezen voor het gastronomische en het bezoeken van koloniale dorpjes. Bij aankomst in San Gil kiezen we voor het eerste en beste slaapgelegenheid temeer het begon te regenen : Hotel El Ahijado, dat gelukkig voldoet aan onze wensen. Hier in het departement Santander lijkt alles goedkoper dan in Medellin en Cartagena.

Vrijdagmorgen vrij vroeg uit de veren voor een daguitstap. Eerst naar het landelijk gelegen dorpje Guané waar we de enige toeristen waren, de geiten op het dorpsplein van Guané mogen nog wat groeien. In San Gil wordt blijkbaar wat afgehokt in de verschillende casino's, hier op het dorpsplein houd men het wat kalmer met dominospelen. Gisteren werd ons aangeraden om in Barichara zeker de plaatselijke specialiteit van geitevlees te proeven als middagmaal en als versnapering Hormiga Culona ("dikkekontenmier") te nemen. Eerlijk gezegd de ijsjes in het commerciële centrum van San Gil waren toch wel lekkerder... Ook zeer lekker is de vrucht genaamd pitaya... achteraf bekeken ook nuttig om de darmen eens grondig te kuisen.

Zaterdagmorgen zijn we nog getuige van de drukke markt in San Gil, met een overaanbod aan groenten, fruit en eetstandjes... Rond de middag trekken we met busmaatschappij Libertadores verder naar Tunja, hoofdplaats van het departement Boyaca. Naar gewoonte is er op de bus ook nu weer een grote variatie aan latino-muziek. Waar de rit Bucaramanga-San Gil zeer gevaarlijk was, gaan we vandaag een grotere afstand afleggen in minder tijd over een glooiende weg met veel minder bochten. Ondertussen is dit ook de voorlaatste lange rit naar eindbestemming Bogota. Achteraf begrijpen we echter niet goed dat we meer dan duizend meter zijn geklommen, doch bij aankomst in Tunja zoeken we onverwijld onze fleece en regenjas. Voor de eerste keer tijdens deze vakantie hebben we koud, het wordt trouwens ook de eerste nacht met dekens, dit in Hotel Suite Imperial.

De geneesmiddelen die we zaterdag kochten voor Laura doen hun werk... Desalnietemin nemen we het zekere voor het onzekere en blijven in de voormiddag nog in Tunja voor een stadsbezoek. Heel wat hoofdpleinen in Colombia zijn genaamd naar Simon Bolivar, de Venezolaan die grote delen van Zuid-Amerika bevrijdde van de Spaanse overheerser begin 19e eeuw. Pas in de namiddag bussen we naar het 40 kilometer afgelegen Paipa... zelfs Laura neemt een duik in de thermale baden nadat eerst wat artisanaat wordt gekocht. Ondertussen kennen de meisjes ook de mop "toppunt van durf" (een scheet laten als je diarree hebt).

Maandag bezoeken we het koloniale stadje Villa de Leyva, één der meest bezochte toeristische trekpleister tijdens de weekends vanuit de twee uur verder gelegen hoofdstad Bogota. Op deze eerste werkdag van de week is het echter zeer rustig, zelfs ons klein busje geraakt niet volledig gevuld. Het stadje is opgebouwd rond de Plaza Mayor, blijkbaar het grootste centrale plein van gans Colombia. Net als Barichara is Villa de Leyva al jaren uitgeroepen tot nationaal patrimonium. Laura moet ondertussen niet veel meer opletten op wat ze eet in Tienda Teresa. Tegen de late namiddag keren we terug naar Tunja. Veronica en de meisjes zoeken een cafetaria op voor hun vieruurtje. Ward zoekt in Pasaje Vargas in een boekenwinkel in enkele platenbakken naar wat collectors, doch finaal druipt hij af zonder aankoop gezien de niet zo goede prijs/kwaliteit-verhouding... In het begin van deze Colombia-reis was het voor ons wennen aan de waarde van de Colombiaanse munt (er moet hier gerekend worden in de duizenden pesos). Na een goede drie weken hebben we ondertussen een beter waardebesef en kunnen we reeds zeer goed prijzen vergelijken en inschatten. Deze reis werd ons gemakkelijk gemaakt omdat augustus hier in Colombia laag seizoen betekent : geen reservaties te doen voor hotels noch voor transport. Ook nergens lange wachttijden, alles is hier goed georganiseerd. Morgen zakken we af naar Bogota waar we nog 2 nachten zullen blijven. Donderdagavond wacht de Lufthansa-terugvlucht na 4 prachtige weken in het gastvrije Colombia...