Met oom Max op tweedaagse uitstap…

Dieter maakte met Max en Christian donderdag nog een dagtrip vanuit Santa Cruz naar Samaipata, één van de 5 Boliviaanse historische sites die door Unesco uitgeroepen werden als Werelderfgoed(meer info o.a.: http://whc.unesco.org/en/list/883).
Op een hoogte van 1650 meter boven zeeniveau begint in Samaipata het Andesmassief, waarvan in Bolivië enkele bergtoppen hoger dan 6500 meter boven zeeniveau reiken.

Vrijdagmorgen zijn Verónica, Laura,Marte, abuelita samen met tio Max en neef Dieter vertrokken voor een tweedaagse uitstap naar San Javier en Concepción.
In San Javier zagen wij nog het einde van de processie n.a.v. Goede Vrijdag, bezochten de houten kerk en het dorp. Na de middag trokken wij verder door naar Concepción alwaar wij aankwamen bij valavond. Hier slapen wij dan ook vrijdagnacht voor het eerst in hotel tijdens deze vakantie.


Een betere reisgids dan Max kon het gezelschap zich moeilijk inbeelden.
Broer Max Toranzos is werkzaam als persfotograaf bij El Deber (het grootste Boliviaans dagblad).
Hierdoor doorkruist hij nagenoeg constant het land door en kent hij als geen ander Bolivië, steeds op zoek naar de ultieme en perfecte fotoshot.

In 2006 won Max de prestigieuze nationale prijs voor de beste persfoto, waarvan hieronder de winnende foto:

Een overzicht van enkele overige foto’s van Max is terug te vinden op http://arte.boliviacontact.com/mostrar.php?idart=6&idexp=1

Zaterdagvoormiddag bezoeken wij nog Concepción met zijn prachtige houten kerk. Rond de middag keren wij terug naar Santa Cruz. Onderweg is zoveel te zien (o.a. een kaasfestival) en uitgeput komen wij in de vooravond terug in de ouderlijke woning in Calle Jacarandá.
Dieter en de broers Toranzos gingen nadien het bruisende nachtleven van Santa Cruz nog opzoeken… Veronica, Marte en Laura lagen uiteraard al te ronken…

Deze zondagmiddag verlaat Dieter Bolivië en vliegt richting Buenos Aires alwaar hij drie dagen zal blijven om tenslotte af te zakken naar het trouwfeest van zijn Braziliaanse vrienden in Porto Alegre. Pas nadien zal hij terugkeren richting Sleidinge…

Foto's van onze vakantie zijn terug te vinden op :
http://www.flickr.com/photos/eduardoyveronica/

Dieter bezoekt zijn nichtjes…

Onze neef Dieter maakte tijdens zijn studies als Erasmus student in Frankrijk vriendschap met enkele Latijns-Amerikanen, waaronder een koppeltje uit Porto Alegre (Brazilië).
Hij vertrok 7 dagen geleden voor zijn eerste reis richting Zuid-Amerika met als einddoel het bijwonen van het trouwfeest van zijn Braziliaanse vrienden eind deze maand.
Vorige week verbleef Dieter nog in Rio de Janeiro en het paradijselijke Paraty (een vissersdorpje op zo’n 3 uur van Rio). Hier verbleven in 2004 Verónica en Ward ook tijdens hun reis doorheen Brazilië.

Dinsdag liet Dieter Corcovada, Copacabana en Ipanema achter zich en vloog door naar Santa Cruz de la Sierra om zijn tante en zijn nichtjes te bezoeken. Hij zal 5 dagen in Bolivië blijven.
Laura en Veronica gingen hem afhalen op de luchthaven van Santa Cruz. Moeder Martine zal ongetwijfeld wat meer gerust zijn nu haar jongste zoon in veilige handen is en het in gevaarlijke Rio heeft verlaten.

Terwijl de kindjes reeds in hun bed lagen, gidste Christian en Verónica dinsdagavond Dieter nog doorheen het historisch centrum van Santa Cruz en brachten o.a. een bezoek aan de ”Plaza 24 de septiembre” alwaar de kathedraal staat. Vanop het balkon/terras van “Irish Pub” genietend van een frisse pint hadden ze een goed overzicht op het centrale plein van de stad. Het was op deze plaats waar 12 jaar geleden cupido Verónica en Ward bij elkaar bracht…

Woensdagvoormiddag ging Veronica met Dieter en de meisjes naar het biologische pretpark “Güembé”. In dit park is o.a. een orchideeëntuin, vogelpark, dieren- en vlindertuin te bezichtigen. De meisjes amuseerden zich te pletter in het bijzijn van toekans, papagaaien, apen en de immense hoeveelheid kleurrijke vlinders.

De week voor Pasen wordt traditioneel “Semana Santa” gevierd in Latijns-Amerika. De bedoeling is dat Dieter samen met Max, Verónica en de meisjes enkele van “Las Misiones de Chiquitos” zullen bezoeken op Goede Vrijdag en Paaszaterdag.
Deze voormalige Jezuïeten missieposten behoren tot het Werelderfgoed van Unesco (meer info op o.a. : http://whc.unesco.org/en/list/529).
Wegens tijdsgebrek zullen enkel de sites van San Javier en Concepción aangedaan worden. De verder afgelegen missieposten van Santa Ana, San Miguel, San Rafael en San José de Chiquitos zijn immers zeer moeilijk te bereiken met het openbaar vervoer en vereisen minimaal 5 volle dagen reistijd.
Wijzelf wachtten destijds in Concepción urenlang tevergeefs op een bus en noodgedwongen stapten wij in een laadbak van een passerende camion voor een trip van zo’n vier uur om San Ignacio te bereiken.
San Javier en Concepción hebben echter wel de best gerestaureerde houten kerken van de 6 voormalige Boliviaanse Jezuïeten-missieposten (verder bevinden zich ook nog historische Jezuïetenposten in Paraguay en het noordoosten van Argentinië).

Raadpleeg tevens http://www.flickr.com/photos/eduardoyveronica/ : nieuwe foto’s van onze vakantie worden hier regelmatig toegevoegd.

De jetlag is weg… nu nog wennen in deze tropische hitte !

Maandagmorgen zijn Laura en Marte ingeschreven op de wijkschool.
In Bolivië gaan alle kinderen maar een halve dag naar school : ofwel in de voormiddag ofwel in de namiddag.
Vanaf dinsdag zijn ze gestart in de voormiddag.
Op deze school worden de kleuterleidsters aangesproken me “tia” (tante). Het doet ons een beetje denken aan tante Terry en nonkel Bob van weleer.
Laura en Marte zullen enkel van 8u00 tot 12u00 bij tia Claudia en tia Sara verblijven.

Gedurende 3 namiddagen in de week zullen de meisjes anderhalf uur tekenacademie volgen bij een organisatie alwaar ook dansles kan gevolgd worden.

Gezien de warmte gaan wij gaan hier wat later slapen dan gewoonlijk in België, maar toch niet zo laat zoals de latino-kinderen die soms tot middernacht op straat spelen.
Overdag hebben wij hier 32 graden (in de schaduw wel te verstaan) en ’s nachts koelt (sic!) het af tot 24 graden.
Wij zijn alvast reeds geweest naar Heladeria Dombo in het centrum van de stad. Hier serveren ze de lekkerste en grootste ijscoupes van Santa Cruz. Gemaakt op basis van lekkere plaatselijke tropische vruchten zoals mango, limoen, papaya, passievrucht, boomtomaat, etc.
Laura bracht met oom Max reeds een verfrissend bezoek aan het zwembad.
’s Middags neemt Marte nog een siesta.

Na vijf dagen zijn wij aangepast aan het tijdsverschil na onze lange reis.
De meisjes genieten meer en meer van de Boliviaanse keuken, drinken merkelijk meer water dan thuis. Er wordt hier immers veel gezweet !

Vanavond begint het weekend en zullen Max, Christian en Ninoshka wat meer tijd met de meisjes kunnen doorbrengen.
Misschien nemen wij (over)morgen de bus naar de inheemse markt van Cotoca met zijn diverse eetkraampjes.

Wij zijn aangekomen in Santa Cruz !

Bij een heldere hemel en met 28 graden wordt de landing op Santa Cruz om 11u00 plaatselijke tijd ingezet en wij zien vanuit het vliegtuig al de eerste palmbomen.
Het is hier steeds merkelijk warmer dan in de rest van Bolivië. Het subtropische Santa Cruz ligt op iets meer dan 400 meter boven zeeniveau; vandaag zal het in La Paz (4.000 meter) overdag zo’n 11 graden zijn.
Met het zomeruur bedraagt het uurverschil met België 6 uur.
De bagage zoeken is veel eenvoudiger op Viru Viru dan op Zaventem vermits hier maar gemiddeld om het uur een vliegtuig landt.
Eens voorbij de douane en de migratiedienst volgt hét emotioneel moment van deze zondag met tia Ninoshka en tio Max en Christian die voor de eerste keer in hun leven Laura en Marte in hun armen kunnen nemen. Ze kenden elkaar maar enkel van internetfoto’s en van telefoongesprekken.
Verder is grootmoeder (alhier “abuelita Laura” genoemd) aanwezig op de luchthaven.

Daarna rijden wij nog een kwartiertje met de auto naar de familiale woning in de Barrio Petrolero Norte, de wijk die zich in de tweede stadsring van Santa Cruz bevindt.
Daar aangekomen doen Laura en Marte al een inspectieronde in het huis en worden de geschenkjes uitgewisseld.
Nonkel Cristian en Max kunnen beginnen aan hun degustatie van Belgische streekbieren, tante Nino en abuelita proeven van de meegebrachte pralines.
Laura gaat al probleemloos de conversatie in het spaans aan met de familie. Ongetwijfeld zal Marte binnen enkele dagen ook overschakelen naar de taal van Cervantes.

De goedkoopste manier om vanuit België te bellen naar een vast toestel in Bolivië is via VOIPCHEAP (http://www.voipcheap.com/en/index.html).
Even later belt papa naar het vaste telefoontoestel van de familie Toranzos en verneemt van mama dat de kindjes doodmoe in Rome op het vliegtuig stapten en zo’n 10 uur geslapen hebben tijdens de lange vlucht naar Buenos Aires.
Kortom : wij zijn goed, gezond en veilig aangekomen in Santa Cruz de la Sierra…

Wij zijn vertrokken !

Gisteren was het de laatste schooldag vóór de paasvakantie… vandaag de grote uittocht op Zaventem.
Voor Laura en Marte wordt dit hun eerste reis richting Zuid-Amerika. Voor mama Verónica het eerste weerzien sinds maart 2004 met broers Max en Christian en zus Ninoshka.
Vandaag vertrekken wij na het middageten met papa richting Sint Pietersstation om te sporen naar Zaventem. Aldaar aangekomen zoeken wij de incheckbalie van Alitalia, de Italiaanse maatschappij waarmee wij voor de eerste keer vliegen. Ditmaal gaf deze de beste prijs-kwaliteitverhouding om naar Bolivië te vliegen, mama is tevreden over de toegelaten kilo’s bagage dat kan meegenomen worden (kan tellen voor een latina, zeker bij het terugkeren !).
Er rest ons nog voldoende tijd om nog wat te nuttigen in de cafetaria vlakbij de controlepost en alzo rustig afscheid te nemen van papa die ons pas over zes weken komt vervoegen in Bolivië.
En dan op naar gate A51… er vallen wat traantjes als papa de andere richting uitgaat.

De vlucht van 2 uur naar Rome verloopt perfect zoals gepland (hetgeen niet kon gezegd worden van de NMBS-trip), in de Italiaanse hoofdstad hadden wij met anderhalf uur voldoende overstaptijd vooraleer onze tweede vlucht te nemen richting Buenos Aires.
Om 22u00 zijn wij zoals gepland reeds vertrokken richting Argentinië. Hopelijk kunnen wij gedurende deze vlucht van 14 uur voldoende slapen vooraleer onze finale 3 uur durende vlucht te nemen van Ezeiza richting Viru Viru, de internationale luchthaven in het Boliviaanse Santa Cruz de la Sierra.
Morgen zondag omstreeks 17u00 Belgische tijd zal ongetwijfeld de familie Toranzos Caero ons staan opwachten aan de luchthaven.

Behoudens via deze blog zal onze reis naar Bolivië en Argentinië te volgen zijn via foto’s op volgende website : http://www.flickr.com/photos/eduardoyveronica/

Ga er gerust nu al een kijkje nemen.

Veel lees- en kijkplezier de komende drie maand !!!