Politie begeleidt ons naar het strand…

Dinsdagavond maken wij bij volle maan nog een wandeling langs zeedijk op zoek naar eten. Aan het strand zijn er verschillende eetstandjes met tapioca (een snack gemaakt op basis op maniok en cocosnoot). Woendag blijven wij wat langer in onze hostal Bossa Nova en maken uitgebreid kennis met de uit het Italiaanse Verona afkomstige eigenaar. Zoals wij ook elders tijdens ons verblijf in Brazilië mochten ondervinden is ook hier gastvrijheid troef. De mensen zijn enorm behulpzaam. Gezien het overtrokken weer trekken wij vandaag om veiligheidsredenen zonder waardevolle bezittingen (dus rustdag voor de fotograaf) richting centrum en markt van Maceió. Wij genieten van de aangename sfeer en de aangeboden koopwaar. Laura en Marte willen vanavond maar al te graag al hun pasaangekochte bikini’s schouwen in het zwembad van Pousada Bossa Nova. In een winkel met tweedehandse boeken en tijdschriften vindt Ward zijn “goudmijn” aan fonoplaten : voor één real per stuk vindt hij zijn gading tussen de toch wel duizend aangeboden elpees met hoofdzakelijk MPB, Forro, Sertaneja, bossa nova, etc. De muzikale hoofdstad van Noordoost-Brazilië, Salvador Bahia, moet nog aangedaan worden… het belooft nog om onze al uitgebreide collectie aan te vullen. De meisjes sluiten naar gewoonte hun dag af in het zwembad en hangmat van onze hostal.

Donderdag staan wij op met de stralende zon. Ideaal dus voor een dagtrip die ons eerst brengt het koloniale stadje Marechal Diodoro, nationaal patrimonium. Tussendoor bezoeken wij enkele artisanaat-winkeltjes (typisch hier is het geweven textiel). Ook ditmaal verplaatsen wij ons met de plaatselijke bussen, niettegenstaande men ons regelmatig duurdere georganiseerde pakketten of taxi’s tracht aan te bevelen. Met de behulpzaamheid van de Brazilianen op straat vinden wij steeds onze weg, na een tijdje krijgen wij zelfs een beter oriëntatie in Maceió. Rond de middag trekken wij richting kust : vandaag doen wij Praia do Francés aan. Aan de kust staan uiteraard vis en zeevruchten op het menu. Alle vier vinden wij deze kuststrook nog mooier dan de kust die wij begin deze week aandeden.

Vrijdagvoormiddag valt er veel regen in Maceió. Daarom blijven we wat langer in onze hostal en vertrekken nadien voor een wandeltocht van zo’n 4 kilometer langs de zeedijk. Voor de surfers maakt het weinig uit of het al dan niet zon is. Ons middagmaal nemen wij ditmaal in een “restaurant por kilo” : aan de buffettafel kiest elkeen zijn gewenste eten op een bord dat finaal aan de kassa wordt gewogen. Na het middagmaal zitten de meisjes te smeken om ook eens een tocht te maken met soort gocarts. Het zal hun beloning voor het einde van onze vrijdag worden. Eerst bezoeken wij eerst nogmaals de lokale markt en winkelcentrum van Maceió. ’s Avonds boeken wij via het internet ons hotel voor de komende dagen en de busreis van morgen.

Zaterdagmorgen nemen wij in Pousada Bossa Nova eerst afscheid van de steeds goedgezinde Sofia, die een taxi regelt om ons te brengen naar de busterminal. Tussendoor genieten de meisjes nog eventjes van de hangmatten van onze hostal. Vandaag trekken wij richting Aracaju, een bustrip van normaal gezien 4 uur. Doch het loopt totaal anders uit : halverwege de rit in Junquiero krijgt onze bus technische problemen. Dit dorpje staat niet vermeld in onze reisgids, wij blijven hier een twee uur wachten op onze vervangbus. Op het dorpsplein spelen Laura en Marte wat met de plaatselijke kinderen op de speeltuin. Volgens de kinderen in het dorpje zijn wij hier de eerste toeristen die langskomen. Tijdens onze busrit maken wij de zonsondergang mee en wij komen pas rond 19u aan in Jacques Hotel, alwaar wij gemakshalve ook het avondmaal nemen.

Zondag schuiven wij samen met de spelers van een voetbalteam aan de – ook hier al zo uitgebreide – ontbijttafel. Een beambte van ons hotel gaat met ons mee naar de bushalte waar wij de plaatselijke bus nemen richting Nova Atalaia. De in onze reisgids vermelde boottocht om ons te brengen aan de andere kant van rivier bestaat niet meer en is vervangen door een lange hangbrug. Op de koop toe is het beste strand niet meer in Nova Atalaia, doch wel in Praia Da Costa. Een politiepatrouille (aan wie de weg vroegen) brengt ons met hun dienstwagen 5 kilometer verder naar het drukbevolkte strand van Praia Da Costa waar wij meerdere uren zullen blijven. Divers eten en drank wordt door verschillende verkopers te koop aangeboden. Vandaag staat op het menu : kreeft, scampi’s, vis… Laura en Marte zijn met water en zand tevreden… en voor papa is de tijd aangebroken voor wat caipirinha’s (coctail op basis van cachaça, limoen, ijs en suiker). Nog niet uitgeput van hun dagje zee… duiken Laura en Marte nadien nog in het diepe zwembad van Jacques Hotel.