Lange maar mooie bustrip naar Maceio

Donderdag houden tropische regenbuien ons in Pousada Baobá tot iets na de middag. Wij schakelen over op ons noodprogramma : wat lezen, tekenen, gezelschapspelletjes... tot het wat uitklaart. Met de stadsbus (stopplaats ligt op loopafstand van onze hostal) trekken wij naar de oude binnenstad van Recife voor ons uitgesteld middagmaal (selfbuffet is steeds aangenaam voor de kindjes omdat ze kunnen kiezen tussen al het aangeboden lekkers). Ook in de namiddag regent het tussendoor wat; schuilen doen wij o.a. in enkele winkels, een cafeteria-banketbakkerij (met Braziliaanse koffie en taartjes), een kerk, een groot kunstencentrum met een overaanbod aan artisanaat (jammer dat wij thuis geen ruimte meer hebben voor schilderijen), ... Bij de terugkomst in onze pousada duiken Laura en Marte terug in het zwembad.

Vrijdag krijgen wij totaal ander weer : een stralende zon met temperaturen tot zo’n 29 graden. Ideaal voor een uitgebreid bezoek in het toch zo wondermooie Olinda, met reden al meer dan 30 jaren werelderfgoed. Wij volgen de door de dienst van toerisme uitgestippelde wandelroute gedurende zo’n 5 uur. Tussen al het klimmen en dalen doorheen de straatjes van Olinda komen wij prachtige kerken in Portugeese stijl, musea, artisanale markt, etc. tegen. Om de halverklap houden wij fotostops, zeker bij die plaatsen met een mooi panorama op de kerkjes, het tropische landschap, aan de horizont de verdergelegen grootstad Recife. Uiteraard kleinschaliger dan Rio de Janeiro barst elk jaar ook in Olinda ook de carnavalgekte uit. Op verschillende plaatsen worden wij hieraan herinnerd door de tentoongestelde praalwagens, kostuums, maskers, ... Na al het stappen lusten de kindjes wel wat fris kokossap, terwijl ondertussen twee overjaarse muzikanten een geimproviseerde serenade voor ons spelen. Olinda doet ons enorm terugdenken aan die andere Braziliaanse parel, Ouro Preto in Minais Gerais (remember onze reis van 2004). De meisjes weten het ondertussen : hun uitstekend reisgedrag wordt in de late namiddag beloond met een bezoek aan de speeltuin aangevuld met het zwembad in Pousada Baobá. Bij donker zakken wij af naar een visrestaurant aan de zeedijk. Onderweg sluiten Laura en Marte zich aan bij enkele dansende Braziliaanse jongeren en bij een Braziliaan die nog eventjes zijn biceps aan het bijstellen is. Wij zijn de enige aanwezigen in het restaurant die de aangeboden scampi’s ontdoen van kop, staart en pellen. De Brazilianen eten de scampi in zijn geheel op : kop en staart zijn volgens hen zeer rijk aan vitamines.

Zaterdag verlaten wij voor twee dagen de kuststrook en trekken zo’n 150 kilometer landinwaarts naar Caruaru alwaar wij zullen slapen in Hotel Central. Na de transfert met stadsbus vanuit Olinda naar de metro Recife trekken wij richting Rodoviario (busterminal voor interlokaal vervoer). Deze rit voert ons doorheen favelas (gelukkig zitten wij hier veilig afgesloten op de trein). Een busrit van zo’n twee uur brengt ons doorheen een mooi groen landschap dat doet denken aan Zwitserland om eindelijk in Caruaru aan te komen in de vroege namiddag . Wij doorkruisen een gebied met uitgebreide landerijen (veeteelt) en komen terecht in de streek van de cowboys en de ons geliefde sertanejo-muziek (de openingsdans op ons trouwfeest was trouwens een sertanejo van de alhier geprezen Leandro & Leonardo). Tot onze verbazing blijkt dat nagenoeg alle winkels in Caruaru zaterdagmiddag om 14 uur sluiten. Op de plaatselijke markt zijn er nog wat standjes open : hier vinden Laura en Marte hun gading wel tussen het aanbod aan sandaaltjes en handtassen, die uiteraard nadien aan de fotograaf van dienst moeten geshowd worden. Vandaag gaat in Caruaru de slotdag door van de plaatselijke voorbereidingsfeest van de Wereldjongerendagen naar aanleiding van de bezoek van paus Franciscus van komende week aan Rio de Janeiro. Op de centrale plein van Caruaru staat een podium waarop verschillende optredens met gospelmuziek en een misviering plaatsvinden.

Zondag kroont Laura zich tot eetkampioen aan de ontbijttafel in Hostel Central. Met de plaatselijke bus trekken wij naar het 10 km verdergelegen Alto De Moura, bekend voor zijn talrijke kunstenaars in aardewerk. Zondag is ook in Brazilië rustdag : er zijn geen kunstenaars aan het werk te bespeuren doch de verkopers in de talrijke artsinaatwinkeltjes doen gouden zaken,(het is hier een toeristisch trekpleister. Ook Veronica en de kindjes slaan hier talrijke souveniers in... In de namiddag trekken wij terug richting Pousada Baobá in Olinda met respectievelijk de lange afstandsbus, metro en stadbus. Na de hamburgertent genieten wij nog eventjes van enkele live-bands in de talrijke cafeetjes aan de kust.

Met het mooie weer trekken wij maandagmorgen naar de badplaats Porto Galinhas met twee aansluitende lokale bussen. Wij beginnen stilaan onze weg in het transportsysteem in Olinda/Recife te vinden mede door de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Brazilianen. De totale reistijd bedraagt zo’n 3 uur om in Porto Galhinas te raken. Hier is zoals de naam zegt de kip de mascotte en uithangbord van dit “Blankenberge” van Recife. Wij nemen een duikje in de Atlantische Oceaan en genieten van ons eerste dag kust in Brazilië. In Olinda is de kwaliteit van het water niet zo goed, op de koop toe bevolken haaien (die soms baders aanvallen, zie artikel HLN) het gebied. Om 16 uur stappen wij terug de bus op richting Recife voor een rit doorheen de talrijke suikerrietvelden. In de avondspits raakt ook hier raakt de autostrade overvol, waardoor wij pas om 20u30 in onze hostal in Olinda aankomen. Bij aankomst blijkt dat onze kamer overboekt is, doch met de behulpzaamheid van Jurandir wordt gezocht naar een andere hostal. Vlug onze bagage inpakken om te verhuizen naar Pousada Varadauro, een hotelletje in ware cowboy-stijl.

Dinsdagmorgen staan wij uitgerust op en schuiven wij aan de uitgebreidde ontbijttafel in de saloon. Gezien ons overgewicht aan begage gaan wij met een taxi naar het busstation : vandaag staat de verplaatsing naar Maceió op het programma. Een rit van zo’n vijf en een half uur naar die andere grotere stad aan de oceaan. Mooie landschappen onderweg met kilometers en kilometers suikerrietplantages. Wij logeren in Pousada Bossa Nova, vanuit onze kamer hebben wij zicht op zee... met ‘s avonds hoge golven... De meisjes genieten al in het zwembad van ons hotel. Papa en mama genieten op het terras bij volle maan met 26 graden.