Argentina - Uruguay - Argentina

Daar waar wij in het noorden van Argentinië steeds temperaturen hadden boven de 20 graden is het sinds Cordoba en zeker hier in Mendoza merkelijk frisser, zo’n 16 graden overdag en ’s avond koelt het nog verder af. Na onze daguitstap naar Parque Aconcagua lassen wij vrijdag een dagje Mendoza shopping in om wat warme kledij voor Laura en Marte te zoeken.

Zaterdagvoormiddag reserveerden wij onze vlucht voor komende dinsdag vanuit Mendoza naar Buenos Aires.

In de namiddag bezoeken wij uitvoerig Parque General San Martin , meer dan 300 hectaren groot met o.a. golfterrein, amfitheater, dierentuin, botanische tuin, groot meer met bootjes, tennisvelden, voetbalstadion (gebouwd n.a v. WK Argentina 1978, volgende maand gaan er enkele wedstrijden van Copa America door). Aan Cerro de la Gloria zijn er veel voetbalsupporters van All Boys (uit Buenos Aires) die vanavond de partij in primera division is voor het plaatselijke Godoy Cruz. Laura heeft veel interesse voor vlaggen… de zwart-witte vlag was ons ook onbekend. Het bleek de clubvlag van All Boys te zijn dat later op de avond verloor met 1-0 van het plaatselijke Godoy Cruz.

Nu is het op toeristisch vlak zeer kalm in Mendoza, doch dit zal veranderen vanaf einde deze maand omdat Copa America, het voetbaltornooi voor landenteams uit Zuid-Amerika, dit jaar in Argentinië doorgaat. In Mendoza is er geen enkele hotelkamer meer vrij, via de pers wordt opgeroepen dat particulieren een kamer ter beschikking stellen van de voetbalfans uit de omringende landen.
Zondag – niettegenstaande vaderdag in Argentinië - staat volledig in het teken van de kindjes. Tot de middag blijven wij rustig in onze hostal waar Laura en Marte wat tekenen en tv kijken. Iets na de middag trakteren wij onszelf met een lekkere parrillada, om nadien de ganse namiddag te verblijven op de Plaza Indepedencia. Laura en Marte spelen er in de speeltuin, volgen nadien de fratsen van een clown en ten slotte gaan wij naar de poppenkastvoorstellling.

Maandag was het in Argentinië de feestdag “dia de la bandera” en bijgevolg was bijna alles dicht. Wij boekten een rondreis langsheen drie wijnkelders. De provincie Mendoza staat wereldwijd gekend om zijn kwalitatief hoogstaande wijnen.

In de befaamde Bodega Navarro Correas kregen wij een rondleiding in de fabriek en wijnkelders om nadien aan te schuiven voor een degustatie van diverse wijnen.
Hetzelfde nadien bij Familia Cecchin, een kleinschalig familiaal bedrijf die werkt op een biologische manier.

Na het bezoek aan Cavas Don Arturo trokken wij terug naar het centrum Mendoza en nemen contact op met onze vriendin Indira die na een maand vakantie in België sinds dit weekend terug in de Argentijnse hoofdstad is aangekomen.

De internettechnologie staat niet stil : dinsdagmorgen deed Veronica haar mondeling examen avondschool Frans via Voipcheap en werd het schriftelijk examen in pfd-formaat doorgemaild richting Stoepe.
Iets na middag vlogen wij met Lan vanuit Mendoza naar Buenos Aires, alwaar de binnenlandse vluchten meestal toekomen op Aeroparque, vlakbij het centrum van Bs. As. Het luchtruim is terug open in Argentinië na de uitbarsting van de Chileense vulkaan van een drietal weken geleden en daarom verkozen wij een vlucht van anderhalf uur boven een verplaatsing naar Buenos Aires met de bus (al vlug een 13 uur vanuit Mendoza).
Dat Bs. As een wereldstad is met meer dan 10 miljoen inwoners mochten wij merken toen de landing op Aeroparque werd ingezet.
Direct met taxi trokken wij richting appartement van Indira die er samen woont met haar man Ignace en hun twee zoontjes Rubén (3j) en Gustavo (1,5 j). Ignace werkt hier in BsAs bijna een jaar voor een Vlaamse baggeraar. Bij Indira en Ignacio zullen wij blijven slapen tijdens onze nachten in BsAs en beschikken Laura en Marte over een overvloed aan speelgoed.

Woensdagvroeg trekken wij richting haven om onze tickets te kopen bij Buquebus om met de boot vanuit BsAs naar Uruguay te trekken voor drie dagen. De vlugge boot brengt ons in een uur over de rivier Rio de la Plata naar Colonia del Sacramento en vervolgens trekken wij direct met de autobus naar de hoofdstad Montevideo. Aldaar aangekomen is het een zoektocht om onze kredietkaart te kunnen gebruiken om geld af te halen aan geldautomaat. Na twee uren zoeken geven wij het op en wisselen wat Argentijnse pesos om en trekken met een taxi naar Hostal Red in Montevideo. Ondertussen was de namiddag al ver gevorderd en wij beperken ons stadsbezoek tot de oude binnenstad en de hoofdwinkelstraat.

Donderdag sluiten wij aan bij een internationaal gezelschap van Brazilianen, Argentijnen en Chilenen voor een georganiseerde busreis die ons achtereenvolgens brengt naar Piriápolis (de badplaats bij uitstek in Uruguay tot de jaren ’70 toen Punta del Esta de rol overnam), Casa Pueblo (werkplaats en museum van kunstenaar Carlos Paez Vilaro) en Punta del Este.
In de mondaine badplaats Punta del Esta worden wij o.a. gebracht naar de wijk Beverly Hills waar jetset van over de ganse wereld een eigendom hebben die je zelfs niet tegenkomt in Brasschaat of Latem. Niet voor niets wordt Punta del Este aanzien als één van de meest prestigieuze badplaatsen over gans de wereld. Enkel tijdens de zomermaanden december, januari en februari is het blijkbaar druk in deze stad, vandaag lijkt alles zo leeg als een ziel. Enkel wat dagtoeristen trotseren het stormweer bij zo’n 13 graden. Hier in Punta del Este komt de rivier Rio de la Plata in de Atlantische oceaan en het verschil tussen de rivierkust en de oceaankust is duidelijk te merken in de hoogte van de golven, zeker bij het stormweer dat wij hier mochten ondervinden.

Uiteraard houden wij ook een fotostop bij het monument aan zee met het fameuze hand dat uit het strandzand rijst.

Vrijdagmorgen verlaten wij reeds om 7 uur onze hostal in Montevideo om met de bus terug te keren naar Colonia voor een bezoek aan dit pittoresk dorpje aan de Rio de la Plata. Gans de historische binnenstad is mooi gerestaureerd, wellicht dankzij haar erkenning als werelderfgoed door Unesco (meer info zie : http://whc.unesco.org/en/list/747 ). In elk geval was ons bezoek aan Colonia veel aangenamer dan het drukke stadsleven in miljoenenstad Montevideo.

In de vooravond keerden wij met de snelboot van Buquebus terug naar Bs As. De anderhalve kilometer van de haven naar het appartement van Ignace en Indira in Puerto Madero doen wij te voet, enkel en alleen al omwille van de mooie zichten van de skyline. Deze mooie moderne wijk is de laatste tien jaar in de plaats gekomen van een verloederde havenbuurt en doet ons denken aan de Docklands in London.
’s Avonds gingen Veronica en Ward samen met Ignace en Indira nog de buffettafels van een gezellig restaurant in de buurt opzoeken.

Wij verlaten Cordoba en trekken door naar Mendoza

Maandag trokken wij op daguitstap ten noorden van Cordoba met de lokale bus Vooreerst bezochten wij Colonia Caroya en bij aankomst bleek dat omwille van de feestdag van de plaatselijke patroonheilige San Antonio nagenoeg alles gesloten was. De voormalige Jesuitennederzetting Estancia de Caroya konden wij na veel onderhandeling met de veiligheidsambtenaar toch voor een enkele minuten bezoeken vanop het binnenplein opdat wij toch enkele foto’s konden nemen. Een bezoek aan de binnenvertrekken werd niet toegestaan en zal dus voor een volgende keer zijn.
Hetzelfde tafereel kwamen wij tegen in de namiddag bij ons bezoek aan de voormalige Jesuitenkerk van Jesús Maria. Ook hier alles gesloten dus, doch er werd ons toelating gegeven om wat foto’s te nemen.

Oorspronkelijk hadden wij de bedoeling om ook de Estancia Santa Catalina te bezoeken, doch gezien onze ervaringen in Colonia Caroya en Jesús Maria zagen wij ervan af om nog openbaar vervoer te zoeken voor de bijkomende 20 kilometer met de grote waarschijnlijkheid dat wij daar ook voor gesloten deur zouden staan.
Daarom keerden wij dan maar wat vroeger terug naar Hostal Art in Cordoba bij Lucas en Mateo. Voor Laura en Marte was dit in zekere zin een gewenste keuze… ze stellen het goed bij onze twee gastheren van de hostal.

Dinsdag houden wij het doelbewust wat rustiger : in de voormiddag krijgt Verónica wat hulp van Mateo bij de voorbereiding van haar examen Frans van de avondschool, de meisjes kijken wat televisie en tekenen wat in de hostal. Na het middagmaal bezoeken wij nog wat winkelstraten in Cordoba om ’s avonds om 21u30 met de taxi af te zakken naar de busterminal om verder te reizen naar Mendoza. De nachtbusrit met Andesmar naar het westelijker gelegen Mendoza duurt zo’n 10 uur en dankzij de goede zetels die nagenoeg volledig horizontaal kunnen geplaatst worden, kunnen wij ten volle genieten van onze nachtrust. Bij aankomst in Mendoza moeten wij zelfs Laura en Marte wakker maken. Verónica en Ward kregen een half uurtje voor aankomst een ontbijt voorgeschoteld.
Wij vertrokken direct vanuit de busterminal met een taxi naar ons daags voordien gereserveerde Hostal Alamo in het centrum van Mendoza, alwaar wij verwelkomd werden door Max.
Woensdag bezochten wij voor de eerste keer Mendoza, op het eerste zicht een zeer propere stad met enorm veel groen en mooie kindvriendelijke pleinen, met speeltuigen die Marte en Laura naar hartelust kunnen gebruiken.

Van de gelegenheid maken wij ook gebruik om onze komende dagen in de provincie Mendoza wat voor te bereiden. Zo boekten wij een tours voor donderdag, vergeleken wij wat aanbiedingen qua bezoek aan bodega’s, etc. Ward wordt op straat geïntervieuwd n.a.v. vadertjesdag van komende zondag door de reportageploeg van de lokale tv-zender.
Grote tegenvaller van deze woensdag was het middagmaal : een parrilla die beter zou geleverd zijn aan wat straathonden…. Hier in Mendoza komen wij terug veel straathonden tegen zoals in Salta en Tucuman (in Cordoba waren er nagenoeg geen te bespeuren).
Donderdagmorgen komt men ons om 7u30 met een busje afhalen aan onze hostal voor de georganiseerde daguitstap naar Anconcagua Park.

Onderweg bezoeken wij een kunstmatig stuwmeer, de koloniale brug van Picheuta, het ski-oord Penitentes dat pas binnen enkele weken zal opengaan als het echt begint te winteren, om uiteindelijk het verste punt van onze rondtrip te bereiken in de omgeving van de Anconcagua, de met zijn 6959 meter hoogste bergtop ter wereld met uitzondering van de toppen in de Himalaya. Wij bevinden ons hier op de grens bij Chili. Het is hier ijzig koud, de wind snijdt door onze kleren, na enkele minuten fotostop zoeken wij terug onze bus op voor wat bescherming. De voet van de Anconcagua kunnen wij in de verte zien, de top echter niet omdat die onder de wolken zit.

Op de terugweg stoppen wij nog bij de Puente del Inca en de overblijfselen van een verlaten spa-hotel.

Voldaan van een ganse dag op stap worden wij rond 18u afgezet aan onze hostal.