donderdag 17 augustus 2017

Forel eten aan het Titicacameer


Zaterdagmorgen komen we om 4u30 aan in La Paz.  Alle vier hebben we goed kunnen slapen op de bus met “bedden”.  Om veiligheidsredenen blijven we in de busterminal tot het klaar wordt om de stad in te trekken.  We genieten ervan om het leven in de terminal van de hoofdstad te zien ontwaken. De eerste agentschappen openen om 6 uur.
Te voet gaan we op zoek naar onze slaapplaats voor de komende 2 dagen en vinden deze bij Hostal Gloria.
  Zoals gebruikelijk gaan we af op onze intuïtie : niet het eerste beste hostal kiezen we, Verónica gaat op voorpost en kijkt naar de prijs-kwaliteitsverhouding.
We zijn niet zo ver van Calle Sagámaga (voornaamste winkelstraat met artisanaatwinkels en toeristenbureaus) en de San Franciscuskerk.
  Maar eerst trekken we met een microbus naar de markt Uyustus.  Het is hier uitermate druk op zaterdagvoormiddag. De fotocamera wordt eventjes veilig opgeborgen. Vrouwen met de zo typische bolhoedjes trachten hier hun koopwaar aan te bieden.

We doen heel wat aankopen : de meisjes artisanaat en Ward jawel vindt de eerste winkel met vinyl-platen ! Voor het avondeten maken we een lange wandeling langs de Prado, de hoofdstraat op het laagst gelegen deel van La Paz die hoofdstad in twee deelt en van waaruit de klim van zo’n 400 meter naar boven (El Alto) gaat.
Zondag 6 augustus is het nationale feestdag. Voor het ontbijt trekken we terug naar de lokale markt Lanza (op een boogscheut van de levendige Plaza San Francisco). Nadien trekken we naar het centrale plein Plaza Murillo. Na de aflossing van de wacht aan het presidentieel paleis etaleert Ward zijn capaciteiten als duivenmelker.
Zondagnamiddag staat volledig gereserveerd voor een bezoek aan de maanvallei. Ook deze plaats is probleemloos (en goedkoper) te bereiken met de plaatselijke micro dan via de talrijk aangeboden excursiepakketen die bij grote getale te vinden zijn in de omgeving van Calle Sagámaga.
De paraplus worden hier enkel bovengehaald als bescherming voor de zon : tot op heden hebben we hier in Bolivia nog geen regendruppel gevoeld.














Maandag  vertrekken we met bus naar Copacabana (op de grens met Peru en de toegangspoort naar Cuzco).  Hier worden zowel dollars, euro’s, pesos als bolivianos  op straat verhandeld.
Het is en blijft toch een belevenis om de landengte van Tiquina
  over steken : in San Pablo verlaten we tijdelijk de bus, passagiers worden naar de andere kant van het meer in San Pedro gebracht met kleine bootjes, terwijl de voertuigen (waaronder bussen) met een ponton worden verscheept.
Het is een drukte van jewelste in Copacabana vandaag, temeer het een vrije dag is voor de Bolivianen na hun nationale feestdag.
Maar het overgrote deel van de aanwezigen in Copacabana komt uit Peru (Arequipa is bijvoorbeeld maar vijf uur met de auto verwijderd). Veel Peruanen komen hier niet allen hun auto’s wijden… doch wijden ook hun keel overvloedig met alcoholische dranken.
De meisjes maken eerst een tochtje op het meer met een waterfiets. Nadien shoppen ze wat op de artisanaatmarkt.
  Van deze tijd maakt Ward vrij om wat aan portretfotografie te doen.  Het moet wel gezegd dat Marte zich vlotter laat fotograferen dan de inheemse vrouwen.
We slapen in Hostal Leyenda (een echte aanrader !) : we krijgen een studio met eigen terras uitkijkend op het Titicacameer.














Dinsdag doen we hetgene waarvoor alle toeristen naar Copacabana komen : een bootuitstap van ganse dag op het Titicacameer die ons eerst naar Isla de la Luna en daarna naar  Isla del Sol brengt.
Mooie landschappen met o.a. op zo’n 50 kilometer op de achtergrond de Cordillera Real met zijn besneeuwde toppen met meer dan 6000 meter. Tijdens de overtocht van Isla de la Luna naar Isla del Sol ontmoeten we voor de eerste keer Vlaamse toeristen : een koppel uit Gent die een reis van Lima naar Sao Paulo maakt.
Op Isla del Sol maken we een pittige wandeling van 7 kilometer op een hoogte van iets meer dan 4000 meter boven zeeniveau.
  Van de talrijke fotostops maken we gebruik om onze last aan de hoogte wat te camoufleren.
Zowel de meisjes als Ward eten hier zowel als middag- en avondeten de zo lekker klaargemaakte forellen.

















Woensdag maken we nog de klimwandeling naar de calvarieberg.  Eenmaal boven op de top van deze berg krijgen we een mooi panorama over Copacabana en zijn omgeving. Zijn onze zonden na deze toch wel inspannende wandeling vergeven ?  In elk geval zijn we toch wel wat lichaamsvet armer !
De laatste forel smaakt ’s middags nog het lekkerst op de plaatselijke markt. Verónica’s middagmaal vind je hieronder op foto terug.
Kort na de middag keren we terug met de bus naar La Paz, waar we ditmaal slapen in Hostal Maya Inn.
  Nog dezelfde avond boeken we reeds de vluchten van volgende week van Cochabamba naar Santa Cruz, kwestie om geen risico te nemen omdat we een immens grote drukte verwachten na het beëindigen van het het Urcupiña-feest).



















Donderdag ligt het verkeer in een groot deel van La Paz lam : kruispunten worden door protesten geblokkeerd omwille van betogingen tegen geplande invoering van nieuwe belastingen. Een deel van de binnenstad is hierdoor autovrij, op het eerste zicht interessant, doch geef ons maar liever het openbaar vervoer omdat het klimmen en dalen op zo’n hoogte toch weegt op de ademhaling.
Ward gaat eerst naar migratiedienst voor de verlenging van zijn verblijfsvergunning.
  Vervolgens kopen we in de busterminal onze tickets voor de slaapnachtbus van deze avond richting Cochabamba. Ward gaat naar het kapsalon voor haarsnit en grondige scheerbeurt. Veronica en de meisjes doen hun finale aankopen artisanaat, terwijl Ward zijn zoektocht naar fonoplaten in La Paz met succes verderzet.
Met de nachtbus van 23 uur vertrekken we naar Cochabamba, met de bedoeling om af te stappen in Quillacollo waar tante Fanny woont. Hier zullen we blijven tot 17 augustus en het volledige feest van La Virgen de Urcupiña meemaken… We kijken uit naar wat het hoogtepunt van deze reis moet worden!


2 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt om de mooie foto's en het reisverslag te delen! Zo te zien, weeral een prachtige belevenis! En Ward'je, je ziet er super (goed, gelukkig enz.) uit!
    Monique

    BeantwoordenVerwijderen