Feesten bij de Chiquitanos…

Tiá Ninoshka gaat zaterdagvroeg nog vlug op de obligate foto vooraleer we het drukke Santa Cruz ontvluchten om naar het landelijke Porongo te trekken.
Wij merken dat de urbanisatie in het rijke Urubo de voorbije 4 jaar een enorme vlucht heeft genomen.  De betere klasse Bolivianen hebben hier enorm geïnvesteerd… Onderweg bestuurt Ward de ossekar omdat we niet allemaal in Max’s auto kunnen…
In Porongo nuttigen we het ontbijt en het middagmaal op de lokale markt.  Op het centrale dorpsplein gaat ondertussen het vrouwenvoetbal door.

In de late namiddag gaan we terug richting Santa Cruz naar de wijk Equipetrol met het supermoderne commercieel centrum Ventura welke bij ons laatste bezoek er nog niet was.  Deze buurt heeft de boulevard van zijn troon gestoten als “place to be” in het uitgangsleven van Santa Cruz.  Marte, Laura en Luisa gaan hier in Cine Mark naar de film “Ozzy, Rápido y peludo “ kijken. 
Max, abuelita, Verónica en Ward bezoeken ondertussen de boetieks in het grote winkelcentrum.  Op het eerste zicht lopen hier veel kijkers en weinig kopers rond. Een soortgelijke CFI-witwascel is hier wellicht niet zo actief als in België.  In dezelfde buurt kopen we in opdracht van Vlaamse muziekvrienden wat T-shirts in het befaamde restaurantketen Hard Rock Café, dat hier in Santa Cruz zijn deuren opende 2 jaar geleden.

Zondag gaan Verónica en Ward zeer vroeg de achtergebleven bagage afhalen in de luchthaven.  Laura en Marte volgen ondertussen een workshop “zoete koekjes bakken” in de professionele keuken van  tiá Ninoshka.
Deze namiddag staat een barbecue bij Sonia en Max op het programma : eerst nog wat aankopen doen op de markt met Ward in zijn favoriete rol als fotograaf van dienst.
Tió Christian’s dochterje Cristal sluit zich aan bij het middagmaal. Het is onze eerste keer dat we het vorige week 2 jaar geworden nichtje in levende lijve zien.
Sonia’s papegaai en ara demonstreren voluit hun spraakkunsten.
Het is winter in Santa Cruz met temperaturen van rond de 30 graden overdag… ’s nachts koelt het af naar 18 graden… abuelita en Sonia trekken ’s avonds een jasje aan.

Maandag vertrekken we om 3 uur ’s morgens oostwaartse richting Santiago de Chiquitos.
Wij gaan met 2 auto’s : Ward rijdt mee met Miguel en Nelson, twee bevriende fotografen van Max.
De 425 kilometer bereiken wij in 5 uur over een uitstekende snelweg .  Onvoorstelbaar dat tijdens ons verblijf in 2004 er geen bussen waren vanuit Santa Cruz richting Brazilië (het enig transportmiddel over land was toen de trein).
De aanleg van de snelweg heeft er voor gezorgd dat het toerisme in dit oostelijk deel van het departement Santa Cruz enorm aan het groeien is.
Max brengt ons in Santiago naar Hostal Glady Sol waar we twee nachten zullen blijven.  Morgen gaat het patronaal dorpsfeest door, doch vandaag genieten we van de generale repetitie. 
Ward en Laura gaan in het dorpje met 1300 inwoners tevergeefs brood zoeken voor het ontbijt en keren noodgedwongen terug met wat salteñas.
De soldaten van de plaatselijke kazerne houden hun optocht en ondersteunen muzikaal de ganse festiviteiten.
Tió Max is enorm geliefd in Santiago de Chiquitos en komt hier de laatste zes jaar maandelijks om het drukke Santa Cruz te ontvluchten en om tot rust te komen tijdens weekends. Niet voor niets wordt Santiago geciteerd als “la antesala del cielo”, de wachtplaats tot de hemel… het paradijs op aarde.
Ondertussen regelt hij voor ons middagmaal van morgen met burgemeester Lorena Tejaya samen met notabelen van het dorp.
Hierna laten we jullie genieten van enkele sfeerbeelden genomen tijdens de optocht met “los abuelos” (inheemse mannen met maskers) en de dansende meisjes in de hoofdrol.  Jaarlijks gaat het feest met een religieuze en volkse inslag door op 25 juli, een traditie die dit jaar refereert naar de stichting van het dorp  263 jaar geleden. 

In Santiago de Chiquitos staat eco-toerisme centraal : maandagnamiddag is voorzien voor een trekking richting uitkijkpost. Abuelita gaat niet mee : een klimtocht van één uur is niet aan haar besteed. Ze blijft op het dorpsplein en aanschouwt o.a. passerende brommers (hieronder met drie op één voertuig, het record van deze reis staat ondertussen op 5 passagiers op één moto).
Laura demonstreert dat de klimmuur in VBS Bijenkorf in Sleidinge zijn nut heeft.
Juist voor valavond bereiken wij terug het centrale plein, alwaar de meisjes een dubbele portie “pipoca” krijgen voor de helft van de prijs als vorige zaterdag in de bioscoop.
Ook het eten is hier spotgoedkoop : reken op 3 euro voor een eetmaal.

Dinsdag is het dan de grote dag : fiesta patronal de Santiago de Chiquitos…
Duidelijk veel meer volk op straat dan gisteren… talrijke toeristen worden afgezet met busjes, zelfs een groepsreis uit Brazilie is naar hier gestuurd.
Een duidelijk boven theewater zijnde inheemse zet zijn masker op het gezicht van Laura en Marte. Pure alcohol wordt hier door de “abuelos” gedronken uit drinkbussen verstopt in dode dieren (schildpad, poema, …).
Prijsvraag te beantwoorden als reactie op deze blogpagina : wie is Marte en wie is Laura ?
Niet alleen Ward neemt hier foto’s : ook Miguel en Nelson doen hier hun best, doch tió Max gaat zelfs op de buik voor het nemen van de ultieme fotoshoot.
De temperatuur begint te stijgen… de misdienaar komt buiten met de wierrook, de priesters volgen, de gemaskerde “abuelos” wachten tot het schrijn met patroon Santiago Apóstol de kerk verlaat om aan de optocht met het luidende kerkklokken op de achtergrond te beginnen… 
Het is zo moeilijk om een selectie van onze talrijk genomen foto’s te maken... vandaar dat we bij uitzondering er ditmaal meer dan gewoonlijk publiceren. Het doet Ward qua sfeer terugdenken aan Fiesta del Corpus Christi in juni 1994 in het Ecuadoraanse Pujili.

Woensdag staat nogmaals in het teken van eco-toerisme met eerst het bezoek aan Aguas Calientes waar de meisjes een duik nemen in het warme water met toekans en andere tropische vogels en fladderende vlinders op de achtergrond. 
Wat een verschil met het ijskoude water bij de waterval in Chichos.
Muggen verkiezen duidelijk de benen van Ward (is gringo-bloed lekkerder dan latino-bloed ?).   In Chichos bezoeken wij nadien nog het bedevaartsoord met een door houtbeeldhouwers versierde kruisweg. Bij dit prachtig uitzicht nemen wij vandaag afscheid van abuelita die samen met Miguel en Nelson richting Santa Cruz trekken :  hen staat morgen een nieuwe werkdag te wachten.
Wijzelf trekken met Max naar San José de Chiquitos om er één nacht te slapen in Hotel Turubo.
Het bezoeken aan de kerk laten we over aan de nonnetjes.  Wij zelf zoeken na het avondeten nog een ijssalon op het centrale plein Plaza 26 de febrero met een mooi zicht op de in steen opgetrokken religieuze gebouwen (de andere  Misiones Jesuíticas – erkend als Unesco Werelderfgoed  - zijn opgetrokken in hout, mogelijks bezoeken we deze opnieuw na Hemelvaart). Tijdens onze reis van 2004 namen we in San José de Chiquitos afscheid van (schoon)moeder Laura die het jaar nadien voor de eerste grootmoeder zou worden. Moeder Laura keerde toen terug naar huis terwijl Verónica en Ward met de trein naar de Braziliaanse Pantanal trokken om de vakantie vier weken nadien te eindigen in Rio.

Op de 3 uur durende terugweg naar Santa Cruz zien we donderdag veel inheemse vogels, waaronder gieren op zoek naar aas die ze o.a. vonden in een wild varken en een slang.

Iets na de middag bereiken we de drukte van Santa Cruz. De meisjes houden ten huize van abuelita het wat ontspannend met tv kijken, spelletjes spelen op de smartphones, na deze mooie uitstap naar de streek van de Chiquitanos.  Ward haalt ondertussen zijn achterstand in met zijn bijhouden van deze reisblog... en niet te vergeten zijn eerste scheerbeurt van baard en snor tijdens deze reis.  Veronica zorgt voor de was en de bagage voor de komende weken.
In de vooravond boeken we onze vlucht van morgen vrijdag om 13u15 met Amaszonas naar Sucre.
Samen met de ganse familie nemen we tijdelijk afscheid in Santa Cruz met een gezamenlijk snack bij Doña Pepy. Na halfoogst mogen ze ons hier terug verwachten in Santa Cruz…