Zweten aan de Caraïbische kust

Zondagmorgen brengt een taxirit van één uur ons naar de luchthaven van Medellin. Tussendoor krijgen wij een mooi panoramische overzicht over de stad, passeren wij de rijke buurt op weg naar Rionegro, waaronder het landgoed van Juanes. Onze vlucht naar het noordelijk gelegen Cartagena verloopt anders dan gepland. Slechte weeromstandigheden verhinderen de landing, na een half uur cirkelen boven onze eindbestemming verbetert het weer niet en de piloot beslist om door te vliegen naar Santa Marta, ook al gelegen aan de Caraïbische Zee. Na een uur aan de grond te blijven vliegen we uiteindelijk door naar Cartagena, volgens reisgidsen aanzien als één de 3 mooiste koloniale steden van Zuid-Amerika. De andere twee bezochten Veronica en Ward bij vorige reizen (Cuzco resp. 1990 en 1996 / Ouro Preto 2004). De eerste indruk aan Cartagena is niet direct de beste bij het zoeken naar een hostal in de wijk Getsemani bij valavond, verschillende straten staan blank door de wolkbreuk, snikheet en vochtig, het zweet druipt van ons af... Doch na een verfrissende douche zoeken wij het historisch centrum op en krijgen we onmiddellijk een ander idee over Cartagena met al zijn pracht en lekkers.

Maandagmorgen reserveren we voor het bezoek en fotosessie in de historische binnenstad. Unesco moest in 1980 weinig twijfelen om Cartagena tot werelderfgoed uit te roepen. Vooreerst wil Ward op de foto bij Parque Joe Arroyo, genaamd naar de bij latino's zo geliefde salsero die overleed in 2011. Vorig week deed Ward enkele koopjes van ontbrekende collector-elpees van zijn bands Latin Brothers en Fruko y sus Tesos. Rond de middag trekken we naar Bocagrande voor onze eerste duik in de Caraïbische Zee. De kuststrook hier wordt gekenmerkt door de hoogbouw van appartementen en hotels. Later in de namiddag begint het opnieuw boven te bulderen en we maken ons direct uit de voeten om een drogere plek op te zoeken. Tussendoor boeken wij onze boottocht voor dinsdag alvorens onze douche in hostal "Casa Eugenia" op te zoeken. Hier geen twee knoppen aan de douche, het water is hier sowieso lekker warm. 's Avonds zoeken we opnieuw het wondermooie historische centrum van Cartagena op voor het avondeten in Marte's favoriete Kokoriko, gevolgd door fruitige ijsjes dichtbij de kathedraal.

Met zo'n affiche met legendarische latin-orkesten zou Antilliaanse Feesten Indoor ongetwijfeld het Antwerps Sportpaleis vol doen lopen, naar analogie met de legendarische passage van Celia Cruz in 1999. Het doet Ward dromen om zoiets live te kunnen meemaken... de realiteit wijst uit dat dit enkel mogelijk is hier in Colombia, samen met Puerto Rico en Cuba de salsa-landen bij uitstek ! 't Zal voor een volgende keer zijn, het werk staat te wachten in september. Hier is het inderdaad de place-to-be om te genieten, met de kindjes erbij moeten we passen een avondje feest in één van de vele discotheken of op één van de vele chivas-tours, waarbij de fuif doorgaat op een halfopen bus...

Dinsdag staan we vroeg op om tijdig onze bootdaguitstap naar Islas del Rosario en Playa Blanca aan te vatten. Bij het wachten op de speedboot worden we gratis getrakteerd op de show van naar vis duikende pelikanen. De boottocht naar Islas del Rosario passeert enkele mangrovebossen en wordt tussentijds even stopgezet bij het passeren van een kolonie dolfijnen. Bij aankomst aan Islas del Rosario wordt eerst vanop zee een krabgerecht aangeboden vooraleer we beginnen te snorkelen. We genieten enorm bij het zien van de talrijke kleurrijke vissen bij deze koraalriffen, dit in de directe omgeving van het privé-eilandje van Shakira, wellicht de bekendste Cartagenera. Na een uurtje visjes observeren wordt verder gevaren naar Playa Blanca : de kuststrook ziet er hier tropisch uit met palmbomen tot op het strand. Laura en Marte genieten tot de allerlaatste minuut in het azuurblauwe water vooraleer onze reisleider Chucho ons roept om samen met 26 medereizigers terug te keren naar Cartagena met het nodige zand in de zwembroek.

Tot op heden verloopt onze reis vlekkeloos... Het enige wat tegenvalt is dat we na onze rondvraag in Armenia en Medellin nu ook in Cartagena tot het besef gekomen zijn dat het niet mogelijk is om onze in Salento gekochte postkaartjes tegen een aanvaardbare prijs te versturen naar het thuisfront. Verzending is enkel mogelijk via een koerierfirma à la DHL of Fedex, in Colombia bestaat er geen staatspost meer ! Het is ons ondertussen ook opgevallen dat er nagenoeg nergens postkaartjes te koop aangeboden worden. We zullen dus maar zegels van BPost plakken na onze aankomst in Zaventem... In eerste instantie voorzag onze reisplanning ook nog Santa Marta, doch we zitten wat achter op tijdschema. Vandaar dat we woensdagvoormiddag nog wat rondslenteren in Cartagena om kort na de middag naar de luchthaven te gaan voor onze vluchten Cartagena-Bogota-Bucaramanga met Lan. Een gematiger klimaat zal ook deugd doen omdat we alle vier ons moeilijk kunnen aanpassen aan deze vochtige hitte aan de kust zonder afkoeling in het water. Aangezien we bij donker zouden aankomen in Bucaramanga reserveerden we deze morgen telefonisch een hotel, doch onze taxichauffeur raadde ons dit tijdens de rit van luchthaven naar het centrum om veiligheidsredenen af. Eerst dachten we dat hij een bevriend zaakvoerder van "Hotel Guaracau" een gunst wilde doen, doch zijn zorg werd nadien bevestigd door de sympathieke Juan Camilo in ons avondrestaurant.