Laatste uren Medellin

Dinsdagmorgen nemen we na een goede week afscheid van Rosita en Hamilton. Laura heeft het duidelijk lastig met het besef dat wij hen nooit meer zullen terugzien. De gereserveerde taxi brengt ons met pak en zak naar de busterminal van Armenia. Daar kopen wij onze bustickets om in minder dan een half uur te vertrekken richting Medellin met Flota Occidental. Een mooie rit – met slechts één tussenstop in Pereira – van zes uur brengt ons door mooie Andeslandschappen met veel gevaarlijke bochten, diepe ravijnen, koffieplantages, containertrucks, … Bij de binnenrijden van Medellin merken wij direct dat we in een miljoenenstad zullen verblijven die lang uitgestrekt tussen 2 heuvels ligt met hoge appartementsgebouwen. Aan de busterminal informeren wij ons bij de toeristendienst over aanbevolen hotels : men beveelt ons de omgeving Carrera 70 aan. Nadien bekeken lijkt dit inderdaad een goede keuze : levende buurt met veel eethuizen, dansgelegenheden en hotels. De eerste nacht verblijven we in Hotel Los Almendros. Spijtig kunnen wij er maar één nacht blijven aangezien het volledig geboekt werd door een georganiseerde groepsreis voor de volgende dagen. In de loop van avond – tijdens onze eerste verkenning van de buurt – zoeken we naar een vervanghotel dat we vinden met Hotel Verony San Joaquin iets verderop.

Woensdag trekken wij met taxi naar Pueblito Paisa : op één van de heuvelparken (Cerro Nutibara) werd deze kunstmatig repliek van een plattenlandsdorp opgericht. Veel Colombianen begrijpen niet goed dat we nadien te voet richting Plaza Mayor trekken : ze houden immers niet van veel stappen en verkiezen eerder om voor alles en nog wat een taxi te nemen. Het is jammer dat we niet 4 dagen eerder in Medellin aankwamen : zondag eindigde immers de “Feria de las flores”, het één week durende bloemenfestival met zijn optochten van de bloemenkwekers van het platteland, tentoonstellingen en concerten. Anders konden we naar het concert van zaterdag met latino-supersterren Marc Anthony en Carlos Vives gaan in Medellin. Gelukkig zijn talrijke prachtige bloemstukken blijven staan op het hoofdplein. Deze kunstwerken zouden zeker niet misstaan op de Gentse Florarieën. Voor het middageten blijven wij in de omgeving van Plaza Mayor en worden er voor de eerste keer tijdens onze reis aangesproken in het Nederlands door de 66-jarige zaakvoerder van eethuis Fellini, een Hollander die sinds zijn 4e jaar met zijn ouders uitweek naar Cali. Bij onze zoektocht naar enkele muziekwinkels passeren we zeer drukke markten. Veiligheidshalve bergen we onze fotocamera op. Terwijl papa wat elpees koopt vinden de meisjes enkele favoriete Condorito-strips in de nabijgelegen boekenkiosk, wat verderop vindt Veronica wat keukengerief. Met de bus richting “San Javier” zoeken wij ons nieuwe Medellin-hotel op. Tussendoor kopen wij onze vliegtuigtickets voor komende zondag naar Cartagena, in onze voorafgaandelijke planning wel iets vroeger voorzien, doch omwille van het grote prijsverschil van de tickets (komend weekend maken de Colombianen terug de brug) passen wij onze reisplanning wat aan. Hier in Medellin koelt het ’s avonds merkelijk minder af dan vorige week in Circasia : de douche doet deugd vooraleer we ingaan op Marte’s wens om het avondeten te nuttigen in Kokoriko. Nadien slenteren we nog op de boulevard genietend van de zuiderse sfeer in restaurants, bars, discotheken…

Donderdag gebruiken wij voor de eerste keer de metro in Medellin : hier rijdt deze niet ondergronds, doch zo’n 10 meter boven straatniveau. Een goed panoramisch overzicht op de heuvels van de stad krijgen wij vanuit de treinstellen. Onze eerste bestemming is de wijk Los Industriales om verschillende boetieks/outlets te bezoeken. Hier vindt Veronica haar goesting aan lederwaren en kledij. Vooral de fabriekswinkel van Velez rechtover de productiefabriek profiteert van mama’s koopwoede. Met pak en zak keren we te voet naar het kloppend hart van centrum Medellin : San Antonio, een drukte van jewelste in dit marktgebied, de fotocamera wordt terug opgeborgen. Op de terugweg genieten de meisjes van hun ijsjes, in Carrera 70 weerklinkt tropical-muziek uit de boxen, we halen er onze gewassen shirts af…

Vrijdag zijn we de eerste aan de ontbijttafel in hotel Verony San Joaquin : kwestie om tijdig onze dagtrip aan te zetten. Met de ondertussen vertrouwde metro gaan we naar de busterminal “norte” om aldaar de bus te nemen voor een rit van zo’n 2 uur naar Guatapé. We stappen voortijdig van de bus en bezoeken eerst “ Piedra” van Peñon. Deze rotsformatie bevat een klim van 659 traptreden : van op de top krijgen we verdiend een mooi panoramisch overzicht op de omgeving met zijn verschillende meertjes. Een motochiva brengt ons naar Guatapé voor het middagmaal : we kiezen voor een visgericht. Nadien bezoeken we het historisch centrum : nagenoeg alle gevels van de huizen zijn versierd met schilderijen. Op het moment dat we klaar staan om terug te keren met de bus naar Medellin krijgen we tijdens onze huidige reis voor de tweede keer wat regen. Ook juist op tijd om de grote massa bezoekers aan Guatapé te vermijden die zullen toekomen n.a.v. het verlengde weekend; veel mensen uit de stad zoeken het platteland op tijdens het weekend. Een dagje weg van het drukke Medellin heeft ook ons deugd gedaan. Laura en Marte bezoeken na het verlaten van de metro een beautysalon om hun haar wat in te korten. Voor het avondmaal kiezen we ditmaal voor ribbetjes langsheen Carrera 70.

Zaterdag staat Veronica vroeg op om naar het beautysalon te trekken, terwijl de meisjes en papa wat uitslapen… In reisgidsen staat de wijk Poblado de nieuwe place-to-be is in Medellin. Dit is dan ook de bestemming voor zaterdagvoormiddag. Voor ons eerder een afknapper, wij zijn blij gelogeerd te zijn in de omgeving van Carrera 70. Dan maar naar het grote commerciële centrum “Monterey” vlakbij het metrostation van Poblado. Hier zullen Veronica, Marte en Laura naar de cinema gaan voor de film "Minio’s". Ward alleen zoekt bij herhaling de winkelgalerij met tweedehandse fonoplaten in de omgeving van San Antonio op. Zonder de vrouwtjes kan het aangeboden vinyl rustiger onderzocht worden… Wij spraken af op het mooie Parque de Luces om aldaar de stadbus richting hotel te nemen. Ward dacht de grootste hoeveelheid koopwaar bij zich te hebben. Dit was echter niet gerekend op de ballonverkoper die dezelfde bus nam. Onze laatste avond in Medellin loopt wat langer uit dan normaal. De meisjes genieten alvast heupwiegend van de ambiance in Carrera 70 bij het aanhoren van de tropical-muziek… Morgen nemen wij het vliegtuig naar de Cartagena aan de Caraïbische kust…