Wij bereiken Salvador Bahia… onze eindbestemming.

Vooreerst willen wij sommige lezers erop attent maken dat de foto’s van onze reisblog kunnen vergroot worden door erop te klikken (diashow is ook mogelijk). Maandag staan wij op met hevige regenbuien, dus het oorspronkelijke gepland bezoek aan het strand wordt vervangen door een stadsbezoek, met klemtoon op winkels waar we zo nodig kunnen schuilen voor de regen. In een wassalon denken ze het dubbele te moeten aanrekenen aan de gringo uit Sleidinge, maar Veronica weet een betere prijs te onderhandelen. Tegen de namiddag klaart het uit en toch blijven wij in het centrum van Aracaju. Hier vinden wij terug een tweedehandswinkel met fonoplaten aan één real per stuk. De meisjes sluiten naar gewoonte hun dag af in het zwembad van Jacques Hotel.

Dinsdag krijgen wij terug een mooie zonnige dag. Wij zullen de uitgebreide ontbijttafels binnenkort moeten missen. Via de busterminal (waar wij onze bustickets voor morgen naar Salvador reserveren) trekken wij naar São Cristóvão (een half uurtje bussen). Dit stadje was vroeger de hoofdstad van de staat Sergipe, het historisch centrum is nationaal erfgoed. Wij blijven hier tot kort na de middag en trekken vervolgens naar Aracaju (huidige hoofdstad van Sergipe) voor ons middagmaal, bezoek aan winkels, ijssalon, om vervolgens onze was te gaan afhalen.

Wij houden de weersvoorspellingen goed in de gaten en daarom trokken wij woensdag om 10u30 met busmaatschappij Bomfim naar Salvador, hoofdstad van de staat Bahia. Gedurende de busrit van zo’n 7 uur was het een grijze dag en heeft het voor het grootste deel geregend. Onderweg veel plantages met fruitkweek. Dit was de slechtste dag qua weer die wij toch nog toe moeten meemaken tijdens onze vakantie. Een taxi bracht ons naar hotel Nacional Inn, dat wij twee dagen voorheen boekten via internet. Ons hotel bevindt zich in een residentiële buurt Pituba, vlakbij de Atlantische kust. Aan het verkeer te zien is het wel duidelijk dat Salvador met zijn 3,5 miljoen inwoners de derde grootste stad van Brazilië is (na Sao Paulo en Rio de Janeiro). In Salvador blijven wij nog tot volgende week donderdag om van hieruit terug te keren naar huis. Donderdagvoormiddag trekken wij met de stadsbus naar het historisch centrum van Salvador, door Unesco op de lijst van werelderfgoed geplaatst (voor meer info klik hier) . De koloniale gebouwen in de Pelourinho wijk zijn wel het hoogtepunt van ons bezoek. Hier laten Laura en Marte met veel plezier hun haar vlechten. Het is de meest toeristische buurt die wij tijdens deze reis meemaakten. Na een tijdje wordt het vervelend steeds lastig gevallen te worden door allerhande verkopers die op de koop toe zich boos maken als er niets gekocht wordt (ook veel schooiers op straat). In het straatbeeld o.a. capoeira-vechtdans, kinderen van de sambaschool die oefenen op hun trommels, plaatselijke vrouwen in hun typische klederdracht (foto’s mits betaling), … Van de historische binnenstad verplaatsen wij ons naar het lager stadsdeel met de aanlegsteigers voor boottochtjes in de baai van Salvador en de Mercado Modelo (artisanale markt) met een lift die ons deed terugdenken aan Lissabon. Tussendoor bezoeken wij een optiekzaak om Marte’s bril te laten herstellen. Vooraleer af te zakken tegen valavond doen wij nog wat inkopen in het centrum. Aan de zeedijk in de buurt van ons hotel eten wij nog aan een straatstandje en profiteren wij ervan om enkele foto’s te nemen van de typische vrouwelijke klederdracht.

Vrijdag trekken wij met de stadsbus vrij vroeg richting wijk Barra voor strandbezoek. In de buurt van de vuurtoren zijn er hevige golven, niet ideaal dus voor onze kinderen. Wij trekken dan iets meer richting baai, doch ook hier krachtige golfslag; de stranden zijn niet te vergelijken met deze die wij voorbije weken mochten bezoeken in de staten Pernambuco, Alagoas en Sergipe. De Braziliaanse artiesten met hun surfplank hebben echter wel graag hevige golven… Vrouwelijke (en mannelijke) kontjes worden gekeurd… Wij ondervinden dat tegen de middag de vloed komt opzetten en nemen het zekere voor het onzekere om het strand te verlaten… nog geen tien minuten nadien kunnen diehards hun spullen uit het zeewater vissen en laten drogen. Tijdens onze verschillende busritten hadden wij in de wijk Rio Vermelho restaurant Fogo de Chao opgemerkt en dit kozen wij vandaag uit voor ons beste (en duurste) restaurant van onze huidige reis. Alle vier genoten wij van het buffet met diverse gegrilde vleessoorten dat door verschillende obers met lange spiesen vlees werd bediend aan tafel. Meer dan voldaan van dit culinair hoogstandje stapten wij nog wat in de wijk Pituba in de omgeving van ons hotel. De kindjes gingen vandaag vroeg slapen…

Zaterdag blijft de fotocamera om veiligeheidsredenen in ons hotel : wij trekken op koopjesjacht in het commerciële centrum van Salvador. Een enorme drukte in Avenida Sete de Setembro en de omgeving van busterminal Barroquinha. De kinderhandjes worden hier goed vastgehouden. De drie latina’tjes vinden wel hun goesting tussen de koopwaar… papa keert wat ontgoocheld terug over het aanbod fonoplaten in Salvador (gelukkig werd een grote voorraad ingeslaan voorbije dagen in de minder grote steden).