zaterdag 10 augustus 2013

Laatste dagen Salvador... en veilig thuis

Met zonnig weer trekken wij net zoals vele Brazilianen zondagvoormiddag naar het strand. Ons baserend op de goede beoordeling in onze reisgids gaan wij eerst naar Itapoã, doch aldaar aangekomen merken wij dat het strand van Piatã dat wij passeerden tijdens onze 20 minuten durende busrit merkelijk beter is. Dan maar rechtsomkeer gemaakt richting Piatã waar wij ons nestelden in de strandzetels op het mooie strand. Het strand (en de golven !) zijn hier meer op kindermaat en merkelijk beter dan eergisteren in de wijk Barra. De kinderen maken zandkastelen en zoeken regelmatig afkoeling in het zeewater. Papa neemt terug zijn caipirinha’s als zondagse aperitief alvorens door strandventers het eten te laten serveren. Op zondag is het merkelijk zeer druk op het strand : het overgrote deel zijn Brazilianen, hier en daar een buitenlandse toerist. Wij verlaten het strand om 16 uur, kwestie om de drukke terugkeer te vermijden op de bus. In de omgeving van ons hotel in Pituba is er een overaanbod aan eetgelegenheden voor het avondmaal.
Maandagmorgen trekken wij voor de tweede keer naar het historisch centrum van Salvador. Daar waar wij vorige donderdag een algemeen beeld opbouwden van de oude binnenstad, concentreren wij ons ditmaal meer op het bezoek van van enkele kerken binnen en musea. Vooral de Franciscuskerk zal in ons geheugen blijven omwille van het overvloedige bladgoud. In het museum “Casa de Jorge Amado” maken wij op de bovenverdieping gebruik om mooiere foto’s te kunnen nemen van de Largo de Pelourinho… In de namiddag rest er ons voldoende tijd voor ijsjes, winkeltjes, koffie met taartje, … om vervolgens tegen vijf uur terug te keren naar ons hotel Nacional Inn. Salvador heeft immers geen al te goede reputatie qua veiligheid, zeker van zodra het donker wordt.
Dinsdag krijgen wij een grijze dag met veel regen. Bij het bezoek aan enkele muziekwinkels in Salvador was Ward enorm ontgoocheld over de gevraagde prijzen voor elpees (40 à 60 reales per stuk), zeker na de supergoedkope aanbiedingen in Maceió en Aracaju van de voorbije weken. Tijdens het weekend merken wij tussen enkele internetzoekertjes het bericht van een zekere Hélio uit de wijk Campinas de Brotas. Wij hadden per mail al onze interesse getoond; het personeel van ons hotel hielp ons met het maken van een telefonische afspraak en vooral de routebeschrijving om Hélio’s huis met het openbaar vervoer te bereiken. Hélio blijkt een aangename en gastvrije 65-jarige met een enorme kennis inzake Braziliaanse muziek te zijn. Laura en Marte kijken naar wat tekenfilms op tv en spelen wat met zijn papegaai terwijl hij Ward en Veronica zijn platencollectie van zo’n duizendvijfhonderd stuks laat bekijken. Waar wij vorige week voornamelijk muziekopnames van de jaren’80 en ’90 kochten, vinden wij hier ook elpees uit de jaren ’60 en ’70 aan de vooraf afgesproken prijs van 3 reales (of 1 euro) per stuk. Zwaar beladen keren wij terug richting hotel. Woensdagvoormiddag begint Veronica met het klaarmaken van onze bagage… en kijkt wat er nog zoal kan toegevoegd worden. Hiermee rekening houdende trekken wij nogmaals naar het winkelcentrum van Salvador voor de aanschaf van wat zomerkledij,schoeisel (zeer groot aanbod aan mooie sandalen) en voedingswaren. Voor de tweede keer wordt er wat getelefoneerd vanop onze laptop naar familie en vriendinnetjes (wereldwijd gratis bellen naar vaste telefoontoestellen in België met voipcheap : meer info klik hier) Laura en Marte trakteren het hotelpersoneel met hun tekeningen. Als avonduitstap trekken de kinderen graag naar het parkje aan zeedijk nabij ons hotel alwaar wij alle vier aan onze fysiek werken aan de verschillende fitnesstoestellen op straat (een beetje te vergelijken met de Fit-O-Meter die BLOSO destijds lanceerde in Vlaanderen).
Donderdag houden wij het rustig in ons hotel. Veronica geeft de bagage een definitieve plaats in onze rugzakken. We spelen wat gezelschapspelletjes in foyer van hotel, de kinderen kunnen wat internetten, wij nemen onze laatste douche juist voor uitchecktijd van 12 uur en zoeken wat om te eten om nadien met pak en zak met een taxi naar de luchthaven van Salvador te trekken. Dit is de mooiste toegangsweg naar een luchthaven die wij ooit mochten meemaken : op het einde doorheen een kunstmatig aangelegd bamboebos. Bij het inchecken is de bediende weinig aandachtig en ziet geen problemen bij het overgewicht in 3 van de 4 bagagestuks (wat wegen strips en platen toch zo zwaar!). Onze laatste reales worden uitgegeven op de luchthaven alvorens in te stappen in de Airbus 320 van Air Europa die ons zal brengen naar Madrid. Van de bijna 9 uren vlucht kunnen zowel Laura en Marte het overgrootste deel slapen.
Op luchthaven Barajas van Madrid stappen wij vrijdagmiddag samen met enkele muzikanten van het befaamde Colombiaanse salsa-orkest Guayacan op het vliegtuig richting Zaventem. Ze zullen vanavond optreden op de Antilliaanse Feesten in Hoogstraten. Bij het wachten op onze bagage in Zaventem hebben wij nog een aangename babbel over Colombiaanse muziek. Nonkel Piet en tante Martine staan ons ondertussen op te wachten op de luchthaven om ons veilig naar Sleidinge te brengen na een prachtige zes weken in Zuid-Amerika… Moe en voldaan komen wij terug thuis…

1 opmerking:

  1. Zeer fijn dat ik jullie avontuur kon volgen, en welkom terug!

    Daan Duppen

    BeantwoordenVerwijderen