Wij verlaten Noord-Argentinië richting Cordoba

Maandagavond bezoeken wij voor de eerste maal het centrum van Tucuman. Vlak naast het toeristenbureau op de Plaza Independencia laten wij ons fotograferen bij het standbeeld ter nagedachtenis van de in 2009 overleden Argentijnse zangeres Mercedes Sosa, wellicht de bekendste persoon die geboren werd in Tucuman. De voornaamste gebouwen op het centrale plein worden mooi verlicht.
De meeste winkels sluiten tussen 13u en 17u en blijven open tot 21u. Vandaar dat het uitermate druk is in de winkelstraten van het centrum bij valavond.
Voor het slapengaan bestellen wij nog 2 pancho’s (soort hotdog) van elk een halve meter lang.
In vergelijking met Salta blijkt dat er in Tucuman reeds veel minder indiaanse bevolking is. De Boliviaanse invloeden verdwijnen stilaan.
Onze hostal serveert geen ontbijt, doch er is geen gebrek aan verschillende bakkerswinkels die tevens ingericht zijn als tea-room. Wat een keuze aan lekkere brioches en broodjes die hier te verkrijgen zijn. Laura en Marte drinken terug chocomelk aangezien wij geen autorit plannen de komende dagen.
Met een nog half natte haardos stappen Laura en Marte dinsdagmorgen met hun kleurrijke indianenmutsen het centrum van Tucuman in. Ze hadden veel bekijks…

We bezoeken de voornaamste historische gebouwen evenals de kleurrijke “Mercado del Norte” (deels markt met voeding, deels markt met kleding, schoenen, dvd’s, cd’s, …. vaak met namaakartikelen).
Woensdag gaan wij vanuit het centrum met de lokale bus naar de busterminaal voor de reservatie van de bustickets om daags nadien door te reizen naar Cordoba.
Dichtbij het busstation bevindt zich het prachtige Parque 9 de julio, een immens grote botanische tuin, waar we de ganse voormiddag doorbrengen.
Zoals gewoonlijk wordt het middagmaal gekozen voor kleine restaurantjes waar de locals tijdens hun middagpauze een dagschotel komen eten.
Marte en Laura stappen tijdens deze vakantie heel veel , heel sporadisch gaan ze eens in de nek van papa. Terwijl Marte geniet van haar siesta kijkt Laura wat tv op de hotelkamer en Verónica facebookt wat met onze kleine laptop.
“s Avonds nog vlug een pizza gaan eten om nadien vroeg in bed te kruipen.

Donderdag laten wij ons wekken om 6 uur (wij hebben geen uurwerk mee !) omdat onze bus om 7u15 stipt vertrekt richting Cordoba. Met Flecha Bus bereiken wij de tweede grootste stad van Argentinië (anderhalf miljoen inwoners) na 9 uur rijden. Groot was de verrassing dat men ons een warme maaltijd voorschotelde op de bus rond de middag. De rit voert ons voornamelijk doorheen uitgestrekte landbouwgebieden met katoen-, mais- en korenvelden. Laura en Marte hielden zich zeer kranig gedurende onze langste rit tot op heden tijdens deze vakantie. Ze hielden vlug contact met enkele medereizigers op de bus, waardoor hun tijdsbesteding voor wat afwisseling zorgde.
Aangekomen in de busterminal van Cordoba zochten wij direct een taxi om ons te brengen naar de hostal die wij vooraf via internet opgezocht hadden. Doch bij aankomst voldeed deze niet aan onze wensen, de op hun website vermelde informatie was in werkelijkheid duidelijk van andere kwaliteit.
Wij lieten ons dan maar leiden door de keuze van de taxichauffeur die ons bracht naar Hostel Art, waar wij begroet werden door Mateo, die zo’n drie jaar geleden het Noordfranse Lens inruilde voor het Argentijnse Cordoba. Hier verblijven wij in een sfeervolle familiale hostal met zo’n 10 kamers waarvan iets minder dan de helft bezet zijn. Van Mateo kregen wij de eerste tips voor ons verblijf in Cordoba en omgeving. Zijn raad om naar Parrilada Raul te gaan werd zeker gesmaakt : lekkere geroosterde vleessoorten deden ons vragen naar een bijkomende portie.
In het straatbeeld van Cordoba is de indiaanse bevolking nagenoeg volledig verdwenen. Het is duidelijk dat wij het noordelijke Argentinië dat aanleunt bij Bolivia verlaten hebben.