Wij verlaten Cordoba en trekken door naar Mendoza

Maandag trokken wij op daguitstap ten noorden van Cordoba met de lokale bus Vooreerst bezochten wij Colonia Caroya en bij aankomst bleek dat omwille van de feestdag van de plaatselijke patroonheilige San Antonio nagenoeg alles gesloten was. De voormalige Jesuitennederzetting Estancia de Caroya konden wij na veel onderhandeling met de veiligheidsambtenaar toch voor een enkele minuten bezoeken vanop het binnenplein opdat wij toch enkele foto’s konden nemen. Een bezoek aan de binnenvertrekken werd niet toegestaan en zal dus voor een volgende keer zijn.
Hetzelfde tafereel kwamen wij tegen in de namiddag bij ons bezoek aan de voormalige Jesuitenkerk van Jesús Maria. Ook hier alles gesloten dus, doch er werd ons toelating gegeven om wat foto’s te nemen.

Oorspronkelijk hadden wij de bedoeling om ook de Estancia Santa Catalina te bezoeken, doch gezien onze ervaringen in Colonia Caroya en Jesús Maria zagen wij ervan af om nog openbaar vervoer te zoeken voor de bijkomende 20 kilometer met de grote waarschijnlijkheid dat wij daar ook voor gesloten deur zouden staan.
Daarom keerden wij dan maar wat vroeger terug naar Hostal Art in Cordoba bij Lucas en Mateo. Voor Laura en Marte was dit in zekere zin een gewenste keuze… ze stellen het goed bij onze twee gastheren van de hostal.

Dinsdag houden wij het doelbewust wat rustiger : in de voormiddag krijgt Verónica wat hulp van Mateo bij de voorbereiding van haar examen Frans van de avondschool, de meisjes kijken wat televisie en tekenen wat in de hostal. Na het middagmaal bezoeken wij nog wat winkelstraten in Cordoba om ’s avonds om 21u30 met de taxi af te zakken naar de busterminal om verder te reizen naar Mendoza. De nachtbusrit met Andesmar naar het westelijker gelegen Mendoza duurt zo’n 10 uur en dankzij de goede zetels die nagenoeg volledig horizontaal kunnen geplaatst worden, kunnen wij ten volle genieten van onze nachtrust. Bij aankomst in Mendoza moeten wij zelfs Laura en Marte wakker maken. Verónica en Ward kregen een half uurtje voor aankomst een ontbijt voorgeschoteld.
Wij vertrokken direct vanuit de busterminal met een taxi naar ons daags voordien gereserveerde Hostal Alamo in het centrum van Mendoza, alwaar wij verwelkomd werden door Max.
Woensdag bezochten wij voor de eerste keer Mendoza, op het eerste zicht een zeer propere stad met enorm veel groen en mooie kindvriendelijke pleinen, met speeltuigen die Marte en Laura naar hartelust kunnen gebruiken.

Van de gelegenheid maken wij ook gebruik om onze komende dagen in de provincie Mendoza wat voor te bereiden. Zo boekten wij een tours voor donderdag, vergeleken wij wat aanbiedingen qua bezoek aan bodega’s, etc. Ward wordt op straat geïntervieuwd n.a.v. vadertjesdag van komende zondag door de reportageploeg van de lokale tv-zender.
Grote tegenvaller van deze woensdag was het middagmaal : een parrilla die beter zou geleverd zijn aan wat straathonden…. Hier in Mendoza komen wij terug veel straathonden tegen zoals in Salta en Tucuman (in Cordoba waren er nagenoeg geen te bespeuren).
Donderdagmorgen komt men ons om 7u30 met een busje afhalen aan onze hostal voor de georganiseerde daguitstap naar Anconcagua Park.

Onderweg bezoeken wij een kunstmatig stuwmeer, de koloniale brug van Picheuta, het ski-oord Penitentes dat pas binnen enkele weken zal opengaan als het echt begint te winteren, om uiteindelijk het verste punt van onze rondtrip te bereiken in de omgeving van de Anconcagua, de met zijn 6959 meter hoogste bergtop ter wereld met uitzondering van de toppen in de Himalaya. Wij bevinden ons hier op de grens bij Chili. Het is hier ijzig koud, de wind snijdt door onze kleren, na enkele minuten fotostop zoeken wij terug onze bus op voor wat bescherming. De voet van de Anconcagua kunnen wij in de verte zien, de top echter niet omdat die onder de wolken zit.

Op de terugweg stoppen wij nog bij de Puente del Inca en de overblijfselen van een verlaten spa-hotel.

Voldaan van een ganse dag op stap worden wij rond 18u afgezet aan onze hostal.